Bölüm 12

168 7 0
                                    

Adam böyle söyledikçe kadın daha çok ağlamaya başladı ama zaten üzgün hissettiğinde ağlaması gerekiyordu.


Ayaklarının üzerine sapasağlam basabilmesi için içindeki hüznü ağlayarak atması gerekiyordu.


"İyi olacaksın."

Adam, kadının kapıyı açıp içeri girmesini istiyordu ama kadın hiç oralı gibi değildi.


Dışardan gelen ağlama sesi gitgide azaldı ve sonraysa tamamen kesildi.

'O neden ağladı ki...Sebebi neydi?'

Adam ellerini yumruk yaptı. O kadar sıkı yapmıştı ki damarları gözükebiliyordu.


"Neden bu kadar öfkelendim? Neden ağladığını niçin bu kadar merak ediyorum?"


İç çekti.

"İyi misin?" diye tekrar sordu.


Adam sonunda sordu.

Kadının daha önce kendisine yaptığı gibi yapamadı, iyi olacağını söylerken onu sürekli teselli etti.

Şu an göremediği bir kadın için endişeleniyordu.

"Cevap vermeyecek misin?"

Kadın cevap vermedi.

Artık ağlamıyordu ama hareket eden bir şeyin sesi hala duyulabiliyordu.

Adam, dışarıdan gelen hışırtı sesiyle gergin bir şekilde ellerini saçlarına geçirdi.

"Ne istersen onu yap. Çünkü ben de ne istersem onu ​​yapacağım.”

Adam daha fazla düşünmeden hemen kapı kolunu tuttu.

Tutar tutmaz güçlü bir kıvılcım oluşmaya başladı ve rüzgar esti.

Adamın odadan çıkmasına izin vermeyen büyük bir dalga vardı.

O sırada Helen kapının dışında kalırken tuhaf hissetti. Kapıya baktığındaysa gıcırdamaya başladığını gördü.

Sanki adam kapı kolunu tutuyormuş gibiydi.

Helen ayağa fırladı ve kapıyı açtı, hâlâ ağlıyor olduğu gerçeğini unutmuştu.

"O-olamaz."

Ellerinin yanıp berbat olacağını bildiği halde neden böyle bir şey yapıyordu?

Kapı açıldığında, kendini zorlamaktan zayıf düşmüş adamı ve ardından çoktan karmakarışık olmuş kütüphaneyi gördü.

Gerçekten kapıyı açmaya çalışmış mıydı?

"Artık seni görebiliyorum."

Adam histerik bir kahkaha patlattı.

'Böyle bir durumda nasıl gülebiliyordu?'

"Nasıl gülebiliyorsun...ellerin..."

"Mutluyum."

Adam uzanıp Helen'in elini tuttu.

Ona narin bir şekilde dokunuyordu.

Aslında hem şaşırmış hem de afallamıştı.

"Neden bunu yaptın? Ellerin yine yaralanacak!”

Helen endişeyle sordu. Adam Helen'in gözyaşlarına boğulmuş yüzüne bakarken kaşlarını çattı.

"Neden ağladın? Neden yanımda durmadın da dışarı çıktın?"

Sahte Cariyeyi Zalim İmparator YakaladıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin