Sahte Cariyeyi Zalim İmparator Yakaladı

Bölüm 15

[Kış çoktan bitti ve havalar da iyice ısınmaya başladı. Nasılsın? Seni çok özledim kızım, umarım orada daima mutlu olursun ama baban olarak söylemeliyim ki, imparator ile aranızda hiçbir şey olmadığını öğrenmek çok üzücü. Hayal kırıklığına uğradım. Umarım ki, ilişkiniz yakın zamanda iyiye gider.]

Mektup uzun yazılmamıştı. Helen, okumayı bitirir bitirmez kağıdı buruşturmak istedi ama yapmaya cesaret edemedi.

Babasına karşı küstahlaşırsa, iyi şeyler yaşamayacağından emindi.

Saraya gönderilen tüm mektup ve hediyeler denetimden geçerdi.

Bu mektupta diğer her şey gibi teftişlere gittiğinden babası asıl amacını apaçık yazmamıştı.

Cordelia'da cariye olmaya hazırlanırken öğrendiği ilk şey kriptografiydi.

Babasının mektubunu deşifre etmenin başka bir yolu vardı.

İlk bakışta sadece dostane sözler içeriyor olsa da, gizli kodu yakından incelerse, aslında İmparator ile ilişkisini ve yakında suikast planını gerçekleştirmesi gerektiğini hatırlatıyordu.

[Görevini unutma.]

Görevi neydi…?

Burada oynayacağı rolü merak etti.

Helen titreyen gözleri ve çatık kaşlarıyla bir süre mektuba baktı.

Her an ağlayabilirdi.

Idelberg'e geldikten sonra, ara sıra babasından mektuplar almıştı.

İlk mektubunu aldığında babasının onun için endişelendiğini ummuştu.

İkinci mektubu aldığında, aynı mektubu tekrar gönderdiği için ona bir kez olsun tahammül etmesi gerektiğini düşündü.

Idelberg'e geleli bir yıl olmuştu ancak şimdiye kadar sadece üç mektup almıştı ve Helen'e olan endişesini belirten tek bir mektup dâhi yoktu.

'Yalnızca bir kere…'

Keşke babasının ona olan sevgisini hissetme şansına sahip olsaydı.

Sonunda Helen'in gözlerinden yaşlar döküldü ve mektubu ıslattı.

Gözyaşları gözlerini aktı, görüşünün bulanıklaşmasına neden oldu.

Bir yıldır kendini tuttuğu için babasına karşı suçluluk duyuyordu. Babasının emriyle gönderildiği için kendini suçlu hissetmişti fakat burada rahat bir hayat yaşamıştı.

En azından, kütüphanedeki adam, Helen'e bir işe yaradığını söylemişti.

İnsanları öldürmeye cesareti olmadığı için babasının verdiği emri yerine getiremezdi.

Helen'in aklında, babasının emrini yerine getiremediği için kötü bir kız olabileceğini bilerek, suçluluk duyguları hep vardı.

Ancak mektubu aldığında, kalbinde aniden bir nefret sızısı belirdi.

Babasından çok nefret ediyordu.

'Babamın bana gerçekten ihtiyacı var mı?'

Ona ihtiyacı varsa neden bu kadar sert davranıyordu?

Keşke ona sımsıkı sarılıp "kızım" deseydi.