DKT- Dokuz Kuyruklu Tilki

8

Uzun bir aradan sonra merhaba!

Derslerim var bu yüzden en kısa sürede atmaya çalışıyorum ama gecikebiliyor. Anlayışla karşılayan herkese teşekkür ederim.

İyi okumalarr!

🌪️🌪️🌪️🌪️🌪️

"Tutmamı ister misin?"

Umar'ın sorusuyla kafamı iki yana sallarken Bars ve onun kollarını yavaşça bırakarak tek kolumun altındaki değnekle birlikte kendi başıma yürümeye çalıştım.

"Yavaş ol."

Bars uyarıcı bir sesle mırıldanırken Umarla birlikte düşersem diye her an temkinle yanımda duruyorlardı. Hafifçe sendelememle birlikte ikisi de hareketlenirken hızla konuştum.

"İyiyim."

Dudaklarımın arasından bir nefes verirken zorlukla birkaç adım daha atmaya çalıştım. Sağ bacağım alçıdaydı. O gün Reha dediğim gibi doktor çağırmıştı ama sonrasını çokta net hatırlayamıyordum. Sanırım gelen doktor Reha'yı bana dokunmak için ısrar etmesi yüzünden azarlamıştı.

Bakışlarım ona dönmesede odanın bir kenarına kalçasını yaslayarak sessizce bir müdettir bizi izlediğini hissediyordum. Ama yine de o kibirlik abidesi ilaha bakmayı düşünmüyordum.

O geceden sonra dört gün boyunca ölü gibi yatmıştım. Önceki yaram daha berbat bir hal almıştı. Karnımdaki kanamayı durdurmuş sargı yapıp kırık olan bacağımı alçıya almışlardı. Arada tilki formuma dönmemem için Lara, Laden'in sık sık benimle büyüyle ilgilendiğini söylemişti. Uyandığım zaman hepsinin yüzünde gördüğüm telaş beni şaşırtsa da ne kadar berbat bir halde göründüğümü anlamam o an çokta zor olmamıştı.

Rehaysa...

Sadece bakıp gitmişti.

"Oldu!"

Bacağımı alçıya alsalarda bunun bir işe yaramayacağını söyleyemedim. Tabi diğerleride gözlerimin içine iyileşmem için bakarken bunu onlara da söyleyemedim...

Reha iyileştirebilirdi biliyordum ama bana dokunmasını kesinlikle istemiyordum.

"Laden!"

Bir anda dengemi kaybedecekken iki elimle önümde duran Laden'e tutunmamla ellerim göğsünde yerini alırken yere düşen değnekle birlikte alt dudağımı dişledim. Batırmıştım.

Mavilerim hızla ona dönerken ellerimi geri çekmeye çalıştım.

"Üzgünüm..."

Onu rahatsız etmemek için ellerimi geriye çekmeye çalışacağım sırada kafasını iki yana sallayarak önemsiz olduğunu gösterirken benim yeşillerimle ona şaşkınlıkla bakmam eşliğinde ona tutunmama daha da yardım etti. Bugün ne oluyordu?

"Teşekkür... ederim."

Ona bakarak yavaşça mırıldanırken gözlerimi çektim. Aslında bir tek o değil hepsinin bana bakışları bile değişmiş gibiydi. Daha ailendendi sanki...

O soğuk Bars'ın bile dudaklarındaki hafif bir gülümsemeyle bizi izlediğini görürken o farketmeden gözlerimi kaçırdım. Tuhaf bir histi... Hepsindeki o görünmez duvarları artık hissedemiyordum sanki.

İki elimden birini omzundan çekerek tek bir omzunu tutarken onunda yönledirircesine belimdeki eliyle çok hafif bir şekilde beni desteklemesiyle yan yana yatağa doğru yavaşça yürümeye başladık.