Beauty And Baby

BAB 34

He Knows, He Knows

Ellaine Gianne's

"The chase is over baby, come home with me."

I was too stunned to even react at this moment and too late for me to react when he suddenly  pulled me closer to him.

"Wh-what are you doing?" I said without a slightest conviction in my voice. 

"Claiming what's really mine." Ilang segundo akong naka tingin lang sa kanya and when I realized what he said I immediately pushed him away.

"Anong "what's mine? sinasabi mo diyan?" wala sa huwisyo kong sabi sa kanya.

"Don't make me a fool, Ellaine." he smirks and attempted to come near me again. Para akong napapaso sa presensya niya at biglang humakbang paatras.

"What are you talking about?" Kinakabahan na ako. Does he know?

"Akala mo talaga na hindi ko malalaman? How could you keep something like that to me?" halo halo ang emosyong nakikita ko sa kanya and it really surprises me to see how transparent his emotions to me right now. Kakaibang Dreico ang nasa harap ko ngayon. 

"You are pregnant, El." I was shock inside but I keep my stoic face.

He knows. How come?

"That's my child, El." may diin sa bawat salitang sinabi niya. Parang naghina ang mga tuhod ko sa narinig ko at napakapit ako sa backrest nang sofa. Then I pulled myself together.

"How can you be sure that this is yours?" I saw hurt on his eyes as I said those words. 

"You're lying to me." bakas ang konting galit sa boses niya. Alam na nito pero wala siyang balak aaminin ito kay Drei. 

She needs to protect her baby from men.

"I am telling the truth. Kaya umalis ka na." Itinulak niya ito palabas pero hindi ito natinag sa kinatatayuan nito.

"Ano ba, Drei! Umalis ka na nga! Nakakaistorba ka hindi lang sa akin pati na rin sa buong bahay at natutulog na si Lola." pilit ko pa rin siyang tinutulak pero nakatingin lang siya sa akin. Ako naman ay parang nagtutulak ng isang pader na hindi man lang na galaw kahit konti.

How come he knows I am here? How did he find this place? This is outside Manila.

"I am staying here." natigil ako sa pagtulak sa kanya ng marinig iyon. He was taller than me kaya kailangan ko pang tumingala para lang tignan ang mukha niya kung may bahid ba ito ng pagbibiro pero sinalubong din ni Dreico ang mga mata ko.

"Baliw ka ba?" hindi makapaniwalang na sabi ko. Bigla siyang pumasok at naupo sa sofa sa sala. 

"I am staying here wether you like or not." may pinalidad sa sinabi niya.

"Saan ba sa hindi mo anak ang pinagbubuntis ko ang di mo maintindihan, Mr. Carsejan?" he stand and again totally towering me with his height. 

"Gone with the first name basis? Well, Ms. Francisco I am staying here and that's final." bigla itong nahiga sa sofa at ipinikit ang mga mata. 

Hindi makapaniwala na tinignan ko si Drei na prenteng nakahiga lang sa sofa at nagkukunwaring tulog. 

"Seriously, Dreico? Nambi-bwiset ka ba?" hindi na siya nito sinagot. 

"Susuntukin talaga kita kapag hindi ka tumayo diyan!" wala pa ring imik ang lalaki kaya naman inis na naglakad siya patungong taas at nagpasya na lang na matulog.

Sinilip niya muna ang mga kaibigan niya sa dulong kwarto ng ikalawang palapag ng bahay. Pagbukas niya ay bumungad sa harap ang magkayakap na si Gellar at Viron sa kama. Sa ibabang bahagi naman na may nakalapag na banig at bed-sheet ay  magkakatabi si Hesta, Lauren at Tamara na napapagitnaan ng dalawa. 

Lasing na ang mga ito kaya di alintana ang matigas na sahig pero sure ako na magrereklamo ang mga ito sa kanya pag gising nila.

Napabuntong hininga siya at isinarado ang pinto doon. Nag punta siya sa gitnang kwarto kung saan andoon ang Lola Erlinda niya. She was sleeping peacefully and she smiled because of that. 

Grabe ang mga nangyari sa araw na ito para sa kanya at sa anak niya. Sana naman ay hindi nadamay ang anak niya sa stress niya. 

Napabuntong hininga ulit siya ng maalala ang lalaking andoon sa sala ng bahay. Napailing siya at pumasok na sa sariling kwarto niya. 

HINDI niya napansin na nakatulog pala siya kagabi kakaisip sa mga nangyayari sa kanya at sa tagpo nila kagabi ni Dreico. 

Agad na napabangon siya kaya naman ay biglang nangasim ang kanyang sikmura at nasusukang tumayo at bumaba sa 1st floor ng bahay at agad na nagtungo sa lababo ng kusina. 

She was in a rush kaya hindi niya napansin ang biglang paglapit ng isang presensya sa kanya. 

"Ellaine, are you okay?" gulat na napalayo siya bigla kay Dreico.

"Ano ang ginagawa mo pa dito?" 

"Iyan din ang tanong namin sa kanya, El." at mas lalo siyang nagulat ng makitang andoon pala lahat ng kaibigan niya sa sala at lahat nakatingin sa kanilang dalawa ni Dreico. 

Mas lalong nangasim ang sikmura niya at naduwal na naman. This time she felt Dreico's hand caressing her back and as much as she wanted to take his hands off ay hindi pa rin niya magawa because somehow it feels like it lessens the unwanted feeling she felt. 

Nang mahimasmasan ay agad siyang nagbigay ng distansya sa  kanilang dalawa. 

"What are you still doing here?" 

"Because you are here, El." kaswal na sabi na nito na nakapag pa inis sa kanya. 

"Could you just be serious, Dreico?" 

"I am , Ellaine." nang marinig niya iyon ay mas lalo lang siyang nainis dito.

"Bahala ka nga sa buhay mo!" umalis siya doon at lumabas. Balak niyang sumagap ng sariwang hangin dahil parang polluted ang hangin sa loob dahilan siguro kung bakit para siyang na so-suffocate doon. 

Naramdaman niya ang mga kaibigan niya sa likod niya. Humarap siya dito at bakas sa mukha nila ang pagaalala.

"El, what happened?" si Lauren ang unang nagtanong. Napabuntong hininga ako at sinimulan ko ang pag ku-kwento simula sa umpisa at mataman naman silang nakinig.

"Then we are here now." pagtatapos ko.

"Inalam mo ba kung kanya talaga yung baby?" Gellar said. Umiling siya dito.

"Wala at saka hindi ko din naman aalamin because this is what I want in the first place. To be pregnant and be with my child." bakas sa kanila ang halong pag-aalala at hindi pagsang-ayon sa desisyon ko.

"At saka itinanggi ko na kanya ang baby." nagkatinginan silang lahat at halatang hindi talaga sang ayon sa sinabi ko. 

Lumapit si Lauren sa akin at hinaplos ang buhok at pinisil ang kamay ko.

"We know you have your reasons and you are strong and old enough to decide for yourself. We will always be with you, El." gusto kong maiyak ng yakapin nila akong lahat. 

Hi maharlikas! It's been a while. I've been MIA for almost 3 months and I am sorry. Buhay online class mga beh at college life is kinda killing me this days. Sabayan pa ng exhausting routine everyday knockdown always ang Prinsesa ninyo. Salamat at naganahan akong mag update ngayon at naisingit kahit may exam. Kapit lang kayo diyan, kakayanin ko tong matapos HAHAHAHA. Enjoy reading lovies <3