Okuyabileceğiniz en iyi aile kitabı.
♠️
"Bir Akarcalı olmak ne demektir biliyor musun?"
"Hayır."
"Bir Akarcalı için en önemli şey kandır. Çünkü bizlere göre kopmayan tek bağ, kan bağıdır. Ve biz bu bağa sonuna kadar sah...
Önceki bölümü atlayan varsa atlamasın arkadaşlar. Karakterleri tanıyabilmeniz için önemli.
İlk bölümümüzü umarım beğenirsiniz. Satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin.
Keyifli okumalar
♣️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Oysaki bir aile, bir evrene bedeldir."
♣️
1.BÖLÜM•AİLE:
Koşu bandında hızlı adımlarla yürürken bir yandan elimdeki telefondan son magazin haberlerini okuyordum. Bu bırakamadığım alışkanlıklarımdan biriydi. Kimin elinin kimin cebinde olduğu belli olmayan bu ünlülerin aşk dörtgenlerini hatta beşgenlerini okumak garip bir şekilde hoşuma gidiyordu.
Zaten gördüğüm eski haberleri hızlı hızlı geçerken gözüme yeni bir haber takılmıştı. Medyadan en az benim kadar eksik olmayan Akarcalı ailesinin bir ferdiydi. Ah, kimi kandırıyordum ki kesinlikle benden çok daha fazla popülerdi hepsi.
"Akarcalı holdinglerinin yöneticilerinden olan Pars Akarcalı milyon dolarlık bir sözleşmeye daha imza attı. Bu projenin bizleri çok şaşırtacağını söyleyen Akarcalı'nın iddialı sözleri büyük bir kitlenin şimdiden merakla beklemesine sebep oldu."
Adamlar her hafta daha da zengin oluyordu. İlgisizce ekranı kaydırıp aşağıdaki habere baktığımda kaşlarım çatılmıştı.
"Kızların sıkı bir şekilde takip ettiği Berge Akarcalı, kendi markasının bu yıl ki fotoğraf çekiminde de kendisinin kapak yüzü olacağını belirtti. Hayranları şimdiden ürünlerin stoğa geçmesini sabırsızlıkla beklediklerini dile getirdi."
Gözlerimi devirirken bu ailenin benden daha fazla göz önünde olmasının sinirlerimi bozduğunu farkettim. Telefonu kapatıp koşu bandında ki bölmeye koyduğumda aynı zamanda hızını yükseltmiş, yürümeye son verip koşmaya başlamıştım. Sporumu tamamlayıp evden çıkmam gerekiyordu.
Birkaç dakika sonra odamın kapısı açıldığında canım, biricik arkadaşımın şen (!) sesini duydum.
"Hadisene kızım, okula geç kaldık. Sabahın köründe başlamışsın yine at gibi koşturmaya."
"Yankı git başımdan!" Üstünde tişörtü bile yoktu ama geç kalmamızın suçunu yine bana atıyordu. Beyefendinin hazırlanması iki saat sürdüğü için bende başka şeylerle zamanımı değerlendiriyordum.
