I Became a Wife of Heneral Nicolas Alcaraz in 1815

Kabanata 5

*Buhay may asawa

BWUSIT talaga tong lalaki toh. Nakahinga lang naman kami dito sa kama habang yakap nya ako, para syang unggoy kung makayakap 'patayin ko kayo to! Mali kung papatayin ko toh baka maging mahirap ako at maging alipin ako.

Sa panahong ito pagwala kang pero, wala kang kwenta. Kaya kailangan ko pa sya. Sandali. Tulog na sya. Na hilik na, lumuwag na rin yun yakap nya saakin, tulog na nga. Na'ku. Salamat. bwusit kang lalaki kah. Mabilis akong bumangon kaya ang buong likod na nya ay nakahinga sa kama.

Nang tuluyan na akong makaalis sa kama ay nakita ko ang isang bag na brown na nakapatong sa upuan. May kalakihan ang bag kaya lumapit ako dito. Ano naman kaya ang laman  nito. Kaya mabilis kong itong binuksan at bumungad sa akin ang mga ibat ibang gamit.

Nang kukunin ko ito para tingnan ay biglang bumukas ang pinto kaya dali dali kong sinara ang bag at tumingin ako sa tao sa pinto.

"Bakit, anong kailangan mo?" mataray kong sabi dun sa babaeng masarap magluto.

"Nais ko lamang kunin ang bagahin nasa harap nyo, kailangan na po kasi namin linisin ang mga gamit ni  Heneral Nicolas. Kung ipahihintulot niyo po Donya Marcelina"  magalang nyang sabi habang nakayuko.

"Sige kunin mo na" utos ko dito. Pumasok sya sa aming silid at kinuha ang bag na brown ng bubuhatin nya na ang bag ay tumingin sya sa kama kung saan natutulog ng mahimbing si Nicolas.

Biglang nanubig ang kanyang mga mata mabilis naman nyang itong pinunasan. At dali daling binihat at bag at lumabas ng kwarto.

Wow!! Secret lovee hahaha. Kung sabagay may mukha naman kasi itong lalaking to, makisig ang mangangatawan, matangos ang ilong. Pilipino ba to? Tiningnan ko lang ang mukha nya habang nakatayo ako sa gilid ng kama.

Kung gusto nya, kanya na toh si Heneral..... Nicolas hahahaha. Wow nakaasawa ako ng ISANG HENERAL.

Nakatungaw ako dito sa bintana ng kwarto namin. Ayaw kong lumabas kasi naiinis ako sa mga tao sa labas ka puro Donya ng Donya ganto ba dito. Masyadong marespeto, hindi ko naman sila kakainin. Takot na takot.

.....

"Mahal ko, bakit ika'y bumangon, kailangan mong magpahinga para magkaroon ka ng sapat na lakas. Ako'y nagaalala sayo." Nabigla ako ng yakapin nya ako mula sa likod at pinatung ang mukha sa balikat ko.

Kinalas ko ang pagkakayakap nya saakin pati ang baba nya nakanakapatung sa malikat ko at umurong ako ng kunti. Pinagpatuloy ko nalang ang pagtitingin ko  sa garden nilang maganda at malawak puno ito ang magaganda bulaklak.

Narinig ko naman ang mahalalim nyang bugtung hininga mula sa likod ko. At naramdaman ko na tumabi sya saakin at ginaya ako na nakadungaw sa bintana.

"Mahal ko, pasenya na sa aking mga pagkukulang...... Hindi kita madalas makasama dahil malayo ang aking trabaho. Sana ako'y iyong mapatawad. Mahal na Mahal kita." drama nitong sabi. Alam nyo ang corny ng isang too.

Mahal na Mahal nya siguro talaga tong babaeng to. Hayyyyss. Anong sasabihin ko? Kailangan ko pa ang babaeng sinaniban ko dahil hindi ko pa naghahanap sila Metal at Black at kailangan naming bumalik sa panahon namin.

Ang galing nga e totoo pala yun reincarnation. So na buhay pala ako dati. e? Pano sila Metal at Black? na buhay din kaya sila ngayon?  Bahala na.

Nakatingin lang ako sa mga bulaklak pero naaanigan ko na nakatingin sya saakin at naririnig ko din ang hikbi nya dahil sa iyak. Anong sasabihin ko? Ayaw ko naman silang maghiwalay dahil mukhang mahal na mahal talaga nila ang isat isa.