I Became a Wife of Heneral Nicolas Alcaraz in 1815

Kabanata 15

*Ang paglisan*

Pinagmamasdan ko si Nicolas na nag-aayos ng kan'yang mga gamit na dadalihin sa leyte. Tatlong malalaking bag ang dala niys, hindi ko alam kung ano ang pinagdadala niya. Buong bahay ya'ta e! Parang babae kung mag-hakot.

"Mahal, alam kong, Ako'y iyong nais na tulungan, ngunit kaya ko na ito. At. Wag kanang mag-aalala, sisikapin kong ma-agang maayos ang nangyayari problem du'on upang makauwi agad ako sayo!." At tuluyang ng isinara ang bag na hawak niya.

Wala naman akong balak na tulungan ka.
Kung maaari nga lang wag ka munang umuwi hanga't hindi pa kami nakakauwi sa panahong namin.

Naiirita ako sayo!

Pilit ko nalang siyang nginitian, na pagsang-ayon sa kan'ya.

Bumukas ang pinto at pumasok si Dahon.

"Heneral, handa na po ang kalesa patungo sa barko." ani ni Dahon. Pinandilatan ko naman ito ng mata ng palihim.  Tang in* kahapon pa kita hinahanap.

"Sige, ibaba mo na ito! Dahon at nang makaalis na ako." utos ni Nicolas. Kinuha naman ni Dahon ang dalawang malaking bag na brown.
at lumabas na ng kwarto.

"Mahal, tayo na!" Saan? Sasama ba ako! Di'ba siya lang. Isasama niya ako!
Ha'la, hindi pwude, ang layo na nga, dito ng Sagada, ilalayo niya pa ako.

"Masama ba ang i'yong pakiramdam? Sige, mahal wag mo na akong ihatid sa harap nang ating bahay.-"  Hindi ko na siya pinatapos at tumayo na ako.

"Tara na, ihahatid na kita sa harapan ng ating bahay." masiglang ani ko at naglakad na una ako papunta sa pinto.

Sa harap lang pala, bakit hindi niya agad sinabi, natakot tuloy ako.

"Mahal!! Dahan dahan sa i'yong paglalakad." takbong sigaw ni Nicolas. Nauna na pala ako. Kaya hinintay ko nalang siya sa baba ng hagdan.

"Mag-ingat ka! Mahal.... Ako'y nababahala na baka may mangyari sayo na hindi ka-ayaaya, habang ako ay wala sa iyong tabi." nag-aalalang sabi niya. At hinawakan ang aking kamay.

Ang arte nito.

"Iiwan ko si Dahon dito, upang ika'y alagaan. Alam ko naman na siya ay iyong matalik na kaibigan. May mga dadating din dito, na mga magaalaga sayo habang wala ako!" dugtong pa niya.

So, sinasama niya si Dahon  kapag aalis siya. Buti naman iiwan niya si Dahon. Alam niyong messenger ko 'yun kay Black.

"Aalis na ako, mahal." malungkot niyang sabi. Wag kanang bumalik.

"Babye-. Mag-ingat ka.......sa iyong......paglalakbay. Tama." Sea! Wag kang t*nga. Buti nalang alam ko 'yun tagalog ng byahe.

Hindi nagsalita si Nicolas at nakatingin lang siya saakin. Ano namang problema nito!
Hawak niya parin ang aking dalawang kamay, bali mag-kaharap kami dito sa labas ng gate.

Nagulat naman ako ng biglang pagtalikod ng mga sundalo at mga tao sa paligid. Bakit sila naka-talikod? Panay tingin ako sa kanila nang naramdaman ko ang hininga ni Nicolas sa aking pisngi. 

Mabilis naman akong napalingon at nagtama ang aming mga labi. Nanlaki ang aking mga mata sa gulat. Nakapikit ang mga mata ni Nicolas at mas nilapit niya ang kanyang katawan saakin.

Ang isang kamay niya ay nasa bewang ko at ang isa ay nasa likod ko at dahang dahan umaakyat, papunta sa aking batok. 

Nadadala ako sa halik ni Nicolas kaya tuluyan na akong-. Hindi si Marcelina 'yun. Yun ........... sumasabay sa........ matamis na halik ni ............Nicolas.

Mas lumalim pa ang halikan ni Nicolas at Marcelina na parang ayoko nang- .........ayaw na ni MARCELINA, na umalis siya. Tang in* mo Death Sea.

Bakit ayaw mong itulak? Naiinis na ako.