I Became a Wife of Heneral Nicolas Alcaraz in 1815

Kabanata 7

Don'ya Marcelina

"Mahal, may aasikasuhin lang ako, babalik din ako agad." paalam nya saakin at hinalikan ang noo ko bago lumabas ng pinto ng kwarto, pinapatawag daw sya ng gobernador ng manila at makikiusap na din nya kung pwudeng dito na muna sya sa manila idestino at hindi sa leyte.

"Wag kang lalabas, mainit at baka ay ikaw ay mahinatay muli." pahabol na nyang sabi.

Nakasoot sya ng damit pang-heneral, kulay brown at may boost na sapatos. Namiss ko tuloy yun army uniform ko, dahil dito nakasoot lang naman ako ng. PALDA. Sinong matutuwa nun, e! Dati ang sootan ko, yun astig, yun may dating. Hindi, kasi ako bas'ta basta nagsosoot ng kung ano ano lang!

Dapat yun babagay sakin, yun pang-kita nila ako ay kusang tatayo ang balahibo nila dahil sa takot. Dapat ganun, hindi yun ganto.

Alam nyo ba, wala pa akong tulog, dahil hindi ako sanay sa lugar na'to! Nakatira din naman ako sa manila. Pero, hindi sa panahong toh! Sa Condo kaya kami nila Black na tuloy.

Habang dito, Hayy!! Ayaw ko nalang magsalita, meron ka pang ubod ng lakas, humilik, parang walang kasama. Wala naman kaso saakin, kahit katabi ko lalaki, pero ang ingay, kayo kaya. Try nyo lang? Tingnan ko kung makatulong kayo!

Nang makaalis na sya ay biglang na buhay ang dugo ko. Okey, aalis ako. Ngiting kong saad sa isip ko. Lalabas ako sa likod para walang makakita saakin, kailangan kong mahanap si Black at Metal, malakas ang ku'tob kong nandito din sila.

Ka'ya dali-dali akong dumungaw sa bintana at na kita ko ang mga katulong na nagtatabas ng damo. Pano na yan! Hindi ako pwudeng tumalon dito, makikita nila ako.

Ang dami nila, mga fifth teen sila, ang laki din kasi ng garden nila......
Tama sa likod nalang ako dadaan. Okey.

Na'sibol ako habang pababa ng hagdan at ang dalawang kamay ay nasa likod ko at ginagala ang paningin sa paligid para hindi nila mahalatang tatakas ako, hihihi. Tanaw ko naman si Bella na naghihintay sa dulo ng hagdan, nakakainis naman tong si  Belle, panira ng araw.

Pero di'ba ASSASSIN ako? Kayang kaya ko toh, sisiw lang yan si Bella. Hahaha.

"Don'ya, pina-pasabi ni Heneral Nicolas na bantayan ka ng mabuti, dahil hindi nya gusto na kayo ay magkasakit muli." magalang nyang sabi habang nakayuko.

Talagang magkakasakit si Marcelina, e! Ikaw pa naman pahirapan, ang liit  ng katawan ko dito kaya med-yo mahina tong, dating ako, pero habang nandito ako, walang aapi sayo Marcelina.

Di'ba tinatawag nila akong, DON'YA? pwusst, magiging Don'ya ako. Hahaha.

"Hindi na ninyo ako kailangan bantayan, dahil ako'y magpahinga lang sa sala." seryosong  sabi ko kaya rinig ng ibang mga katulong at gulat na gulat ang mga mukha nila. Yan, ganto dapat ang Don'ya. Medyo cold ang boses.

"Ang gawin ninyo na lang, MAGLILINIS, ang kalat ng paligid, NG AKING MANSYON. Ano ba ang mga silbi nyo, ang kukupad pang kumilos." galit kong sabi sa kanila. Ngunit hindi nila pinansin ang mga sinabi ko at nagpatuloy lang sila sa kanilang mga ginagawa.

Si Bella ay tumingin sa mga katulong tiningnan kung  kikilos ang mga ito ngunit ng makita niya na walang pumansin sa mga sinabi ko ay tumawa lang sya ng mahina at tumingin saakin.

A'y nangangasar kayo ha!

"Ano kaya kung? mag-sa-bi a-ko kay Nicolas napalitan na ang mga katulong dito, masyado na kasing matitigas, hindi na marunong sumunod sa AMO nila." pangangasar kong sabi habang naglalakad papunta sa sala.

Ang gusto kulang naman ang makaalis sa bahay na to! para hanapin si Black at Metal. Pero hindi ako pwudeng umalis kung ang lahat ng mata nila ay nakatingin saakin.