I Became a Wife of Heneral Nicolas Alcaraz in 1815

Kabanata 11

*Salamat!*

Nag-liliyab ang aming damdamin sa init na aming mga katawan.
Hindi ko na alam ang ginagawa ko.

Nakapalibot ang braso ko sa patok nya, habang sya ay inaalalay ako sa likod ko.

Ang init ng haplos ng kan'yang mga matitigas na kamay, na mas lalong nagpapa-init saakin.

Nicolas, binabaliw mo ako!

Biglang tumayo si Nicolas mula sa pagkakaupo at sinusubukang akong buhatin na parang pangkasal, habang hindi pinuputol ang ang labanan.

Mag-sisimula na ba? Ito na.

Dito talaga namin gagawin? Pwude din..

Mas kumapit ako sa batok ni Nicolas dahil mabuhat nya na ako ng tuluyan.
Dalihin mo ako kahit saan, Nicolas.
Sasama ako, sayo kahit saan.

Naramdaman ko na lumapat ang likod ko sa kama, naka-alalay ang kamay nya saakin ulo.

Pinutol ni Nicolas ang aming mainit na halikan at pinagdikit nya ang aming mga noo. Naghahabol kami ng hininga, habang nagkatitigan. Hindi ko alam pero ku'sang kong hinawakan ang mukhang ni Nicolas at hinaplos ito.

"Ni-colas" hingal kong sabi.

Nagkatitigan kami at mababasa sa amin mga na iisa lang ang aming gustong gawin.

Naman lalaki to!

"Salamat, minahal mo ako. Marcelina. Salamat da-hil ako'y ang iyong pinili. Mahal ko." mahinang sabi nya at bakas sa muhka nya ang labis na saya.

At hinalikan ang aking noo.

Hindi kita mahal, malandi lang talaga 'tong. Marcelina.
Hinilikan ni Nicolas ang noo ko ulit.
Ta'ka akong nakatitig sa kanya.

Dahil nanubig ang kanya mga mata, agad nya naman itong pinunasan at tumingin sa ibang direksyon, tumayo ng maayos at ngumiti sakin.

"Ika'y mag-pahinga na, mahal. Sasabihin ko ang aking sundalo, na pakawalan na ang pamilya Ortega. Upang, hindi kana mag-alala." ani nya at kinumutan ako upang makapang-pahinga ako.

Buti gumana. Landi lang pala ang makaka-pagkilos kanya.

Pero muntikan na yun! Ayaw kong gawin yun dito, ang liit ng kwarto para sa ga'nong bagay.

Kailangan maganda ang view. Romantic!

Death Sea. Anong bang pinagsasabi mo?

Marcelina ang landi mo!!

Hindi ako to. Bakit parang naghihinayang pa ako. Death Sea nakakahiya ka.

Siguro may kung ano sa lugar na'to. Tama. Yun lugar yun may problema. Tama.

Kanina ko pa na papansin na ang init ng kwarto na to.

Pinay-pay ko damit dahil napakainit tagala ng paligid.

Napalingon naman ako kay Nicolas ng marinig ko ang mahina nyang tawa.

"Mahal, hindi pa natin maaaring gawin ang bagay na yun. Sapagkat ika'y ka-gagaling pa lamang. Kailangan mo ng lakas para saating munting. Anghel."

Anong sabi nya? Ako! Na-bitin?

Nandilim ang paningin ko kan'ya, at gusto ko syang patayin.

"Lumayas ka dito. Alis. Wag mong ipapakita ang pagmumuka mo saakin!." At pinag-babato ko ang unan sa kanya.

Wala akong pake'alam kung masaktan pa sya. Kung maaari lang, papatayin ko na sya.

"Mahal, ika'y aking na-iintindihan, hindi mo kailangan, ika'hiya yun! Mayasa pa nga ako dahil, ika'y na ang naghahanap ng bagay na yun saakin." ani nya habang u-miilag sa mga bato ko.