H.O.P.E

Part-15

ဇာမဏီ​မောင်သည် ဧ​ကေးအ​မေအတွက် ​​စီစဥ်​ပေးစရာများပြီးစီးသည့်​နောက်တွင်  သူ့အ​​မေ​​ကော ဧ​ကေးအ​မေအတွက်ပါ  အစား​အ​သောက်များ ဝယ်ရန် ထွက်လာခဲ့​တော့သည်။

ဇာမဏီ​မောင့်အ​မေ ​​ဒေါ်အမရာမှာ​တော့ အခုထက်ထိ ဧ​ကေး၏ ခွဲစိတ်ခန်း​ရှေ့တွင် ဆု​တောင်း​နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။

တခု​သောအချိန်ကာလကြာမြင့်​ပြီး​သောအခါ ခွဲစိတ်ခန်းထဲမှ ​နောက်ထပ်ဆရာဝန် တဦးထပ်ထွက်လာ​သော​ကြောင့် ​ဒေါ် အမရာမှာ ​မျှော်လင့်ချက်​ရောင်ခြည်​လေး တစွန်းတစကို ရင်ဝယ်ပိုက်ကာ ​​မျှော်လင့်​နေမိခဲ့​တော့​လေသည်။

"ဆရာ ...ကျွန်မတို့ ခ​လေးအ​ခြေအ​နေ ဘယ်လိုရှိလဲဟင် လက်​လျှော့လိုက်ကြတာလားဟင်"

"ဗျာ....လက်မ​လျှော့ပါဘူးဗျ....လက်​လျှော့တယ်လို့ ဘယ်သူက​ပြောလို့တုန်း"

"ဟို ပထမဦးဆုံးထွက်လာတဲ့ဆရာဝန်ကပါ"

"​အော် အန်တီရယ်....သူက Minor Doctorမို့လို့ အခုလို​ပြောသွားတာပါ.... ​ပြောဆို သူရှိ​နေတုန်း ခွဲစိတ်​နေရင်း လူနာက နှလုံးခုန်ရပ်သွားတာရယ်​ကြောင့်ပါ"

"ရှင် ဘယ်လို.... အဲ့...အဲ့တာဆို ကျွန်မတို့ ခ​လေး...."

​ပြောလဲ​ပြော ငိုလဲငို​နေတဲ့ ​ဒေါ်အမရာ​ကြောင့် တာဝန်ကျဆရာဝန် ​ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားကာ

"အယ်....အန်တီ စိတ်ထိန်းပါဦးဗျ.... နှလုံးခုန်က ခဏတာရပ်သွားတာပါ ကျွန်​တော်တို့ Major Doctor​တွေနဲ့တူတူ ထပ်ကြိုးစားကြည့်​တော့ လူနာက နှလုံးပြန်ခုန်လာပါတယ်ခင်ဗျ.... လူနာရဲ့ စိတ်အားထက်သန်မှု့​ကြောင့်လဲ ပါမယ်ခင်ဗျ.... ဒါ​ပေမဲ့ တခု​တော့ရှိတာက"

"ဘာတခုလဲ Doctor....ဘာတခုလဲလို့ ဟမ်....."

"ဟို...ဟို​​လေ...."

မျက်နှာအနည်းငယ် ပျက်ယွင်းကာ ​​ တဟိုဟိုဖြင့် ​ပြောဆို​နေ​သော ဆရာဝန်အား ​​ဒေါ်အမရာ စိတ်မရှည်​တော့ သဖြင့်

"ကဲ ဆရာ​ရေ....​ပြောစရာရှိတာသာ​ပြောပါရှင်.... ကျွန်မဒီနားမှာတင် နှလုံးခုန်မြန်ပြီးအ​​မော​ဖောက်သွားတာ မြင်ချင်လို့လား"