ZODYAK

7. Bölüm: PATLAMIŞ MISIR

Oy ve yorum yapmayı unutmayın!
Keyifli okumalar:)

7. Bölüm: PATLAMIŞ MISIR

Önümüzdeki yolun hala boş olmasından yararlanarak Oris ile birlikte hızla yemekhaneye girdik. Adımlarım ahşap parkelerde gezinirken burnuma ilk dolan şey yoğun bir tarçın ve elma koku olmuştu. Karnım gurultusu pek de kalabalık olmayan yemekhanedeki sessizliği böldüğünde gerçekten acıktığımı hissetmiştim.

"Oris, kızım!" Duyduğum bağırışla gözlerimi aç bir kurt gibi baktığım yemeklerden çekerek hızla önüme döndüm. Tombul, üzerinde lacivert önlüğü olan pembe yanaklı bir kadın yüzündeki büyük gülümsemesiyle bize doğru koşuyor, attığı her adımda pamuk kazağının altına sakladığı kollarını iki yana açıyordu. "Mahber Teyze!" Diye bağırdı Oris, kadının kolları arasında kaybolmadan hemen önce. Ben dudaklarımda yer edinen ufak gülümsemeyle izlerken onlar özlem gidermekle meşguldü. Oris'in Mahber Teyze diye seslendiği kadın geri çekildiğinde yüzündeki yoğun sevgi ve şefkati görmemek olanaksızdı. Oris'i ne kadar sevdiği bu uzaklıktan dahi belli olabiliyordu.

"Dün seni göremedim, yeni mi geldin?" Diye sordu Oris sesindeki heyecan ve merakla. "Evet kızım, teker kırıldı geceyi Meşe Rıhtımında geçirdim." Devedikeni Pazarında gördüğüm tavernadan bahsediyordu. Demek Tragustaydı. Ailemi görmüş müydü acaba? Bana neler olduğunu biliyor olabilir miydi? "Merhaba Mahber Hanım," diye söze girdim içimdeki yoğun heyecana dayanamayarak. "Ben Pers, Oris'in arkadaşıyım." Beklemediğim bir anda hızla bana sarıldığında ne olduğuna anlam verememiştim. Usulca bir sıcaklık yayılmıştı içime. Sıcak ve yumuşacık hissettiriyordu Bayan Mahber'in kolları. Havada kalan kollarımı onun sırtına sardığımda geri çekilerek gülen gözlerle Oris ve beni izliyordu.

"Bana Mahber Teyze de kızım. Hadi gelin siz aç olmalısınız çok güzel yemekler pişirdim. Yıldız çekirdeği, alev közlemesi, aklaka çorbası ve kurtçuk salatası yanında da karamel birasıyla midelerinize bi' ziyafet çektirelim." Ellerini hızla arkadaki çeşmede yıkadığında tombul parmaklarının üstünde usulca süzülen damlaları üzerindeki önlüğe silerken bir yandan da geriye dönüp bize göz kırpmıştı. "Yalnız Kurtçuk salatası gaz yapar benden söylemesi." Oris kolumdan tutarak beni yemekhanenin mutfak bölümüne doğru sürüklediğinde etrafıma büyülenmişcesine bakıyordum.

Duvarları kaplarcasına uzanan ahşap tezgahlar, üzerlerindeki envai çeşit yiyeceklerden dolayı görünmeyecek kadar kapanmıştı. Tavandan aşağı doğru sallanan etrafı camla kaplı aletlerin biri alınıyor, yerine bir diğeri asılıyordu. Kapıdan içeri geçmemle kapının önüne asılmış sucuğa çarpmamak için eğilmem bir olmuştu.

Mutfak, taverna ruhunu taşıyan sıcak bir kucaklama gibiydi sanki. Her köşesi ahşabın o kendine has dokusuyla kaplanmış, yılların izlerini barındırıyordu. Sıska bir oğlanın süpürmeye çalıştığı zeminde, ahşap tahtaların arasına yerleşmiş birkaç sebze parçası gözüme çarptı o sıska oğlan tarafından uyarılmadan birkaç saniye kadar önce. "Hey, ayaklar havaya!" Elindeki süpürgeyi ayağıma doğru götürmesiyle arkamdaki ahşap masaya doğru sendelemiştim. Kollarımdan güç alarak kalçamı masaya yaslayıp ayaklarımı kaldırdığımda dudaklarından memnun olmuşcasına bir mırıltı yükseldi.

Başımı çevirdiğimde yan tarafta meyve ve sebzelerle dolu kasalar yorgun bir şekilde kenara itilmiş olduğunu gördüm. Karşımda kalmış ahşap tezgahın üzerinde yaşamın izleri vardı: buharı tüten çorba kaseleri, özenle doğranmış havuçlar ve fırına sürülmeyi bekleyen ekmek hamurları...

Oris'in, yanındaki oldukça sulu ve kırmızı gözüktüğü elmalara uzanmaya çalıştığı ocağın üstünde ağır bir demir tencerede kaynayan güveç, mutfağın kalbi gibi yerinde ağır ağır dönüyordu. Közlerin kırmızımsı turuncu parıltısı, mutfağa bir yaşam nefesi katıyor, sanki duvarlardaki gölgeleri hareketlendiriyordu. Oris almayı başardığı elmalardan birini yüzündeki gülümsemeyle bana doğru fırlattığında tavandan sarkan fenerlerin titrek ışıkları, ahşap raflardaki kavanozlarda saklanan baharatlarla birlikte onun koyu lacivert saçlarına da yansıyarak altın bir pırıltı yaratıyordu.