Ruling The Last Section (Season 3- Final)

Kabanata 202

Kabanata 202:
Suspect

Pagkatapos ng saglit na pamamalagi sa tatlong kuwarto, mabigat ang hakbang ko pero bahagyang magaan ang dibdib dahil naiwan pa rin sa akin ang mumunting tinig na paghele na iyon na hindi ko alam kung gawa lang ba ng imahinasyon ko.

Nagpatuloy ako sa paglalakad sa hagdan. Sa sala, natanaw ko na agad si Jhomer at Silverio na nag-uusap.

"She did it?"

"No, she didn't. Sigurado na rin talaga ako na hindi iyon magagawa ni Raiven. She didn't kill Jaydiel, so it's a mystery on us who really did it, because there's no one in the spot aside from Raiven and Jaydiel." ani Jhomer at agad akong napahinto sa paghakbang nang marinig iyon na pinag-uusapan nilang dalawa.

Itinaas ni Silverio ang tasa ng kape niya at sumimsin roon.

"He deserve to die anyway. It doesn't matter if Raiven kill him or not." Silverio said. Matalim siyang tinignan ni Jhomer. Marahas akong mapasinghap roon. Galit ako kay Jaydiel at kinamumuhian siya pero hindi ko rin talaga masisikmura na kitilin ang buhay niya dahil kahit papaano mat magagandang bagay pa ron siya ginawa niya sa akin noon.

"Raiven didn't do it! Mahalaga pa rin na malaman natin kung sino talaga ang gumawa noon." Jhomer said in his serious tone. Muling sumimsim si Silverio sa kape niya at hindi umimik.

"Hindi niya kayang gawin iyon. May naganap na putukan noong mga oras na iyon. Maraming tumalsik na bala. Kahit ako nadaplisan. Maybe Jaydiel was shot in one of those bullet. Hindi iyon magagawa ni Raiven." dagdag naman ni Eris na biglaang pumasok sa sala.

He probably heard too their conversation. Napasulyap siya rito banda ko at nagkatinginan kaming dalawa. His chest heaved for a moment before he march towards me.

Napabaling na rin sa akin si Jhomer at Silverio. Nagulat si Jhomer nang mapag-alamanan na naroon ako sa baba ng hagdan. Listening to their conversation.

"How was your sleep?" tanong ni Eris habang pinagmamasdan ang mga mata ko. I avoided my eyes on him, because I think it's puffy from crying a while ago.

"Good." maikli kong sagot at bahagya pang napapaos. Tumikhim ako para walain ang pagkapaos ng tinig.

"Why your eyes were red?" tanong niya sa akin. Napabalik ang tingin ko kay Eris ngayon dahil mukhang halata talaga na namumula ang mata ko at hindi ko na iyon maitatago pa sa kanya.

"Uh... napadaan lang sa kuwarto nina Papa at Ryker." sagot ko. He stared at me for a while before he patted my cheeks. Concern crosses his eyes again.

"Don't overthink about it. Kaming bahala roon." ani Eris, convincing me. I just gave him a tight-lip smile and nodded slowly.

"You should have your breakfast now. You're losing weight. Hindi iyan maganda. You should be healthy." ani Eris at hinawakan na ang palapulsuhan ko na halata nang numipis.

Totoo ngang bumaba ang timbang ko dahil sa lahat ng nangyari.

Igigiya na sana niya ako patungo sa dining area pero namutawi sa labi ko ang tanong na bumabagabag sa akin simula noong magising at bago matulog kagabi.

I didn't ask Jhomer about "him" yet. What happened after it. Where is he now? His family? Alam na ba ang nangyari?

"Uh, I just want to ask about Jaydiel's... funeral?" tanong ko kay Jhomer bago ako tuluyang hatakin ni Eris patungo sa dining room. Natigil siya sa akmang gagawin sa tanong ko at napabaling kay Jhomer ngayon na bumuntong hininga.

Saglit na natahimik ang tatlo at nagkatinginan pa. Para bang magtuturuan kung sino ang sasagot at nagbabalaan. Jhomer even look contemplating to answer the question, but in the end he cleared his throat.