Ruling The Last Section (Season 3- Final)

Kabanata 219

Kabanata 219:
Eye

"I know now why Pierce did it." I heard a low sound of a voice as I slowly open my eyes from a short sleep. Bahagya pang maanghang ang mata nang buksan ko at naniningkit pa dahil sa saglit lamang ang naitulog.

My eyes were tearful, because of the short sleep. Hindi ko alam pero siguro kahit pagod ang katawan at kumikirot iyon dahil sa mga sugat, hindi ko pa rin magawang makatulog nang mabuti at komportable dahil patuloy pa rin akong nag-aalala. Naroon pa rin ang pagkabahala sa dibdib ko na hindi nawawala.

I just open my eyes for a split second then I close it again, nasisilaw ako sa ilaw na nakabukas hindi kalayuan sa kama kung nasaan ako.

"Pierce did that on purpose. He provoke you for a purpose." I heard a familiar voice. Sa saglit na pagbukas ng mata ay naaninag ko ang likod ni Kuwai pati na rin ang ibang bulto na pamilyar sa paningin ko. Nakaharap si Kuwai sa nagsasalita, na sigurado kong si Zillah.

"Lower down your voice, you might wake up Raiven." mahina ang tinig ni Kuwai nang sabihin iyon. He's so careful not to wake me up. Hindi ko lang sigurado kung nag-aalala ba na baka maisturbo ako sa pagtulog o ayaw iparinig sa akin ang usapan nila.

But I know the last one is impossible. Mukhang tungkol iyon kay Pierce kaya kahit hirap pa akong buksan ang mga mata ay dinilat ko iyon. I moaned a bit as I slowly lift my body to sat on the bed. The bed creaked as I slowly move. Agad napansin ni Kuwai ang pagkilos ko. He quickly turned to my direction and cursed.

"Raiven, shit. I told you she might wake up!" sisi agad ni Kuwai kay Zillah na napatingin na rin sa akin.

Kuwai sighs heavily. Mukha siyang problemado agad. It looks like he build a very hard puzzle but suddenly every piece was ruined by a harsh air. He failed to take care of the puzzle.

Banayad niyang hinaplos ang buhok ko nang makita na kinukusot ko ang mata.

"I'm sorry. Dapat sa labas na lang tayo nag-usap." ani Zillah nang makita na nagising nga ako. Natigil ang usapan nilang dalawa dahil roon.

"Huwag ka nang bumangon. Matulog ka na lang ulit." ani Kuwai. Pinipigilan ako ngayon sa pagbangon. Kinamot niya ang gilid ng ilong. Mukhang problemadong problemado na nagising ako.

"No, I'm fine." saad ko. Kuwai pinched his eyes closed. Hindi ko alam kung bakit ganiyan ang ekspresyon niya. He exhaled a breath.

"Tatlong oras ka pa lang natutulog. Kulang na kulang pa iyon. C'mon baby, sleep again." he said with his gentle voice. Zillah's lips twitched. Malambing ang boses ni Kuwai na parang kinukumbinsi ako na sumunod sa kanya.

I don't know why he looks bothered that I suddenly woke up.

"Ikaw? Nakatulog ka na ba?" imbes na sagutin siya ay iyon ang sinabi ko. Bumuntong hininga siya.

"I just took a nap. I couldn't sleep anyway so... I just keep my eyes open to watch you, but Zillah arrive." sagot niya sa akin. He turned to Zillah and I don't know what is Kuwai's expression because Zillah suddenly chuckled. Hindi ko alam kung pinapagalitan ba siya ni Kuwai.

"C'mon close your eyes and sleep. Your sleep is not enough." saad muli ni Kuwai.

"Hindi rin naman ako makakatulog na. You're talking about Pierce. At paniguradong... meron na ring balita kila Levin, tama ba?" saad ko at bumaling kay Zillah.

Kuwai massaged his temple. Para bang problemado na ang tigas ng ulo ko.

"Anong nangyari kila Levin?" mas lalo kong napadilat ang mga mata at nagising sa tanong ko. Tumingin ako kay Zillah habang kinukusot pa ang mata.