Ruling The Last Section (Season 3- Final)

Kabanata 212

Kabanata 212:
Throne

"What are you doing Pierce?!" pagalit pa na sabi ni White nang makita ang nangyari.

"Don't worry. You can punch me too if I am fully healed after this fight, White. Lahat ng suntok niyo tatanggapin ko pero... ako muna ang mamimigay ng suntok ngayon." aniya at tumingin sa pinto kung saan kaunti na lang ay bibigay na sa lakas ng kalabog noon.

Hindi ko alam ang sasabihin. If Pierce is in a good condition, I am certain I already slap him now. But he was terribly not fine. Tapos nagawa niya pa iyon? Pero ang nakakapagtaka pagkatapos niyang gawin iyon ay para bang wala na siyang iniinda at diretso na ang lakad ngayon para tabihan si White roon sa pakikipaglaban.

Nahihibang na ba talaga siya?

Hindi ko alam kung totoo ba na nagbalik sa kanya ang lakas dahil sa paghalik sa akin. That's ridiculous!Hindi ko inaasahan na gagawin niya talaga iyon!

That's absurd! And he's not stupid to do that kind of thing. Kaya nakatitig tuloy ako sa kanya ngayon. Iniisip kung ano ang tunay niyang rason bakit niya iyon nagawa.

Kung mabuti lang talaga ang lagay ni Pierce ngayon, ako na mismo ang susuntok sa kanya.

Nawala lang ang atensiyon ko sa kanya nang tumilapon ang pintuan. Muntik pa kaming matamaan noon kung hindi ko agad nahablot ang dalawa para tumabi. I almost cursed when the door slapped on the wall. Gawa lang sa kahoy iyon kaya halos mabale sa lakas ng pagkakahampas.

Bumalik agad ang tingin ko sa pintuan at halos magkandapa dapa ako sa pagtakbo nang makita na nakatutok na sa amin ang mga dala nilang baril.

"Yuko!" sigaw ni White at agad kaming tumakbo ng hilahin niya kami patungo sa gilid. Doon ko lang napansin na may pinto pa pala sa loob ng makipot na silid na iyon. Doon kami nagtago nang magpapaputok ang mga lalaki sa likod namin.

"Dito!" sigaw ni White at nagtago kami sa likod ng pader para hindi tamaan ng mga bala.

"Sandali! Itigil niyo! Baka matamaan niyo iyong babae! Kailangan na buo iyang makukuha natin at walang galos!" sigaw ng lalaki roon at habang ginagawa niya iyon ay agad ko nang inasinta ang baril sa direksiyon nila.

I lick my lower lip as one of them screamed in pain when I pull the trigger and he was hit on his thighs. Hindi ako tumigil, I pull the trigger to shoot them more that they suddenly withdraw. Nagpanik sila sa biglaang putok. Tatlo agad ang natumba sa kanila dahil nagpakawala rin si White.

Hinawi ko ang hibla ng buhok na nakatabing sa mukha nang magsipag-atrasan sila sa biglang pag-alarma sa nangyari. They didn't expect we have a weapon huh.

"Give me the gun, I----" si Pierce pero agad ko siyang pinatahimik. I put the gun that is a bit warm from firing on the center of his mouth. Hindi naman ang dulo ang tinapat ko kundi ang katawan ng baril.

"Just rest Pierce. Gusto mo bang lumala pa ang mga sugat mo? You need to be treated. Hindi ka makikipaglaban hangga't hindi tayo nakakarating sa hospital." seryoso kong sambit. Huminga siya ng malalim roon.

"Hospital? Kaya ko pa, Raiven."

"Just listen to her, Pierce." segunda naman ni White. Nilalagyan na ng bala ang revolver na hawak niya. While I look at the magazine in my shot gun. It only has three bullets left. Hindi ko alam kung saan iyon aabot dahil mukhang kumulang kulang isang daan pa ang nasa labas.

"Do you bring bullets for a shotgun?" I ask White.

"I only bring a bullet for my revolver. I have here one shotgun left, it's still full of bullets. Do you know how to use a gun?" White ask Pierce.