Ruling The Last Section (Season 3- Final)

Kabanata 230

Kabanata 230:
Old Friends

"Papaano siya nakapasok rito?" tanong ko nang makalayas na sa wakas si Winona sa pag-apak sa loob ng classroom namin. If the bell didn't ring for the start of the class, she won't leave our room.

I finally breathe fresh air when her presence is not here anymore. There's something on her that makes me irritated.

Kuwai is sitting beside me and I didn't complain now that he's sitting there.

"Silverio is the one who do the process so I could enter this school. Dahil hindi kayo basta basta nagpapasok ng estudyante, lalo na ang babae." saad ko. Xerox is drumming his fingers on the desk, thinking.

"I don't know if she's a daughter of one of the admins or... she has a big connection," Kuwai said and I suddenly went silent to think.

No, hindi lang iyon kung anak siya ng kung sinong mataas na tao o may koneksiyon sa mga admin ng school. There's something more than that.

Pakiramdam ko itong nangyayari kaugnay roon sa...

I look at the last section.

Sabihin ko kaya sa kanila ang natagpuan kong picture sa bag ko? Hindi ba at nangako na ako noong nakaraan na wala nang lihiman sa isa't-isa para walang aberyang mangyayari? Pero ilang araw na ang lumipas at hindi ko pa rin nasasabi sa kanila.

Hindi ko maipaliwanag pero may kung ano sa akin na nagsasabing huwag munang ipaalam sa last section ang natuklasan ko. I have this gut feeling that this is not the right time to tell them. Hindi sa hindi ko sasabihin sa kanila, pero isi-sikreto ko muna pansamantala.

I think I need to do something first before telling them what I have found out. Sa kalagayan namin ngayon na abala pa sa mga school works at task na kailangang tapusin ngayong linggo, mukhang hindi talaga tamang sabihin muna sa kanila sa ngayon. Once I told them, they might be distracted.

Kalaunan nagsimula na rin naman kami sa gawain. Kinuha ko ang textbook at binuksan iyon sa pahina kung saan ako nahinto noong nakaraan.

Our time is crucial right now as a student. Hindi puwedeng may masayang na oras. Mahaba ang panahon na nasayang namin dahil sa mga naganap nitong nakaraan. Sa ngayon, kailangang bumalik kami sa pagiging estudyante. Ang isip naming lahat ay nasa mga kailangang tapusin na gawain, at hindi puwedeng masira ang pokus nila kung aaminin ko kung ano ang tinatago.

Mag-aalala, mag-iisip at mababahala. Iyon ang mga magiging reaksiyon nila kapag umamin ako at hindi maganda kung pagsasabayin ko sa pace na meron kami ngayon sa pag-aaral.

Minsan na nga lang magseryoso ang mga ito sa pag-aaral, sisirain ko pa.

Bumuntong hininga ako.

So the right thing to do right now is to really hide what I have found out for a while to focus on all of our tasks first. Pagkalipas ang linggo na ito, puwede ko nang sabihin sa kanila.

"Don't let her bother your mind too much." I came back to reality when Kuwai suddenly tap my forehead. I didn't notice that I was preoccupied for a while. Napakurap kurap ako ng sundutin niya ang noo. Hinaplos ko iyon.

"I'm not thinking about her." saad ko. Totoo naman. Hindi ang babae na iyon ang nasa isip ko kundi ang kapakanan nila. Hindi siya naniniwala sa akin.

"Just think of me. That's easier," he whispered and smirk.

"I'll be distracted thinking of you," I said as I move my pen.

"Hindi naman. I always think of you while answering." napabaling ako kay Kuwai.