jeongin, felix ve hyunjin okuldan atılmakla yüz yüze geldiklerinde; jisung ve minho'nun da yardımıyla başmüdürün okula yeni gelen oğlu chan'ı yanlarına çekme planı yaparlar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hızlı adımlarla bahçe kapısına yürürken, ondan biraz uzakta olan bedeni gördüğünde duraksadı Seungmin. O taydadan biriyle konuşma isteği o günkü kavgadan sonra hep içindeydi fakat şuan kötü bir tepki almaktan çekiniyordu. Ki alsa da haklıydı. Her ne kadar onun grubunda, eski grubunda, pis işler yapan kişi Changbin olsa da kendisi de ona göz yumarak bir o kadar suçluydu.
Yine de, birdaha okula gelmeyecek ve birbirlerinin yüzünü görmeyeceklerdi. Bu yüzden içinde kalmaması adına adımlarını tekrar hızlandırdı ve bahçe kapısından henüz çıkmış olan çocuğa yetişmeye çalıştı.
"Jeongin!"
Jeongin kendi ismini duyuşuyla durup arkasına baktığında Seungmin'i görmeyi beklemiyordu doğal olarak. Her ne kadar ondan ve yandaşlarından ölümüne nefret etse de öylece yanına gelmesini bekledi.
Onun beklemesi Seungmin'i bir nebze rahatlatmıştı. Yanına vardığında çekingence girdi söze. "Vaktin varsa konuşabilir miyiz?"
Jeongin bu isteği anlamlandıramamıştı. "Hayırdır giderayak olay çıkaralım falan mı dediniz?"
Onun alaylı ve sert tavrıyla Seungmin başını eğmişti mahcup bir ifadeyle. "Şey... Cidden kötü bir niyetim yok."
Samimi olduğu yüz ifadesinden ve mahcupluğundan kolayca anlaşılıyordu. Bu yüzden Jeongin bir şey demeden onu onaylayıp yürümeye başladı.
"Sigaran vardır umarım."
Ara bir sokağa girerken söylediğinde Seungmin kafasını salladı hızlıca. Ardından kaldırıma oturup birer dal yakmışlardı.
"Özür dilerim." Sıkıntılı bir nefes verdikten sonra devam etti. "Bak ben... Yaptıklarımızın bir bahanesi yok belki de ama cidden kötü hissediyorum."
"Hissetmelisin zaten."
Jeongin'in umursamaz tavrı biraz hevesini kırsa da buna takılmamaya çalıştı. Sonuçta beklediği bir tepkiydi.
"Changbin'e aşığım."
Jeongin duyduğu şeyle kafasını kaldırıp kısa bir bakış attı yanındaki Seungmin'e. Ardından Seungmin de bakışlarını ona çevirip devam etti.
"Bu yüzden aptal gibi peşinde dolandım dört senedir. Yaptıklarının ne kadar iğrenç olduğunu bilmeme rağmen hiç karşı çıkmadım ona. Bu beni de iğrenç biri yapıyor biliyorum. Ama sadece... size hiçbir düşmanlık beslemediğimi ve pişman olduğumu bil."
Cümlesini kısık bir sesle bitirdiğinde alt dudağını ısırarak yanındaki çocuğun tepkisini bekledi.
Jeongin ise sigarasından bir nefes çekerken düşündü birkaç saniye. Yanındaki çocuğun cidden pişman olduğunu gözlerinden anlayabiliyordu.
"Yanıma gelip bunları söylediğine göre onunla iletişimi kestin?"
Bu soru Seungmin'in yüzünü düşürmüştü istemsizce. "Daha önceden yapmam gerekirdi. Zaten beni sadece kendi işleri için kullanıyordu."
