KARAYEL +18 (KBM)

4

Yazdıkça geliyor demiştim :)

☄️

Zamanı durduran an geldiğinde yutkunmuştum.

O an göz göze geldik.

Gözlükleri yoktu!

Sert kemikli çehresi oldukça ciddi duruyordu.

Bakışları üzerimi taradı ve gözlerimde durdu. Bende onun sadece gözlerine baktım. İyi olan görüşüm yosun yeşili gözlerini bana hd kalite sunuyordu. Beynim bu yeşilleri o an zihnime kazıdı.

Şimdi o dahil tüm yosun yeşili ve türevleri olan gözlerden nefret edebilir dahası yoluma bakabilirdim.

"Sen beni koruyamayacaksan niye babasın?"

Keskin bakışları üzerimde hissettim. Babam beni delip geçmek istiyordu ki evet, bu sıralar fazla konuşuyordum.

"Git sadece seni korumaları için bir adım gerine bir değil yüzlerce adam dik." Sessiz kalıp beni dinliyordu ki bunun anlamı beni fena haşlayacak olduğunu gösteriyordu.

"Sen zannediyor musun ki korunmak istiyorum?"

"Sana korunma ihtiyacında olduğumu düşündüren nedir?"

İyice hırçınlaşıp sesimi yükseltirken onun kararan gözlerine anbean şahitlik ediyordum. Ona yaptığım tek etki vardı o da onu kızgın boğaya çevirmek.

Babam üzerindeki tek etkim onu sinirlendirmekti!

"Ne yapayım ben korumayı?" Göz ucuyla baktığım adam dudaklarımı okuyordu. Ruhsuz it! Hiçbir mimik yoktu.

Botokslu muydu acaba?

"Niye sessizsin daha fazla damarına basmam gerekiyorsa onu da yaparım hiç sorun değil." Öyle sert bir nefes çekti ki burun delikleri hırsla açılıp kapandı.

"Kendi gereksiz vicdanını böyle rahatlatacaksan yapma!"

"Koruyamadıkların için bunlar aptal mıyım sanıyorsun!"

"Ben zerre umrunda değilim."

Hışımla üzerime gelmiş boğazımı sıkan babama öylece baktım. Ve hatta gülüyordum. O deliydi ve beni de kendine benzetmişti.

"Erhan Bey daha bir şey demedim ama diyeceğim." Daha geniş güldüm. Eğer bir yerlerden annem izliyorsa geride bıraktıklarına üzülsün istemezdim. Ya da üzülebilirdi hiç problem değil. Çünkü ben artık daha fazla onun kaybının eseriyle yüzleşmek istemiyordum.

"Annem senin yüzünden ölmedi anla şunu!" Kısık çıkan sesim nefesimin kesiliyor olmasından kaynaklanıyordu. Muhtemel yüzüm kızarıp morarmış gözlerim patlayacak derece şişmiş ve damarları acımasızca hortlamış olmalıydı. Sadece baktım. Çırpınmadım. Eğer ki aldığım nefes yetmez de ölürsem peşimden babam da gelecekti bunu biliyordum. Ruh hastası beni orada da yalnız bırakmak istemeyecekti.

"Ecelin önüne geçmek istiyorsan daha fazla sık." Bilerek o kelimeyi söylemiyordum ki duyduğu an aklına gelip transtan çıkıyordu.