KARAYEL +18 (KBM)

20

Sellamlar efendim ben geldim☄️

Bombe gibi bir bölüm kaptım geldim amma asıl bombe bundan sonra bunu okuyunca hak vereceksiniz.

8 Mart Dünya Kadınlar Günü🌺

Her yıl sadece bir günde değil her gün anılıp bilinsin.

Değeri hak ediyoruzzz ✨

İYİ OKUMALAR.

☄️

Kalp atışlarım hızlanmıştı. Sinirden mi yoksa heyecandan mı? Bilmiyordum. Bana her türlü duyguyu aynı anda yaşamama neden olan bir korumam vardı ve koca bir aptaldı. Galiba daha çok öfkeliydim ben ona.

Önce duymazdan gelmeyi düşündüm ve evi inceledim. Güzeldi çok güzeldi. Geçtiğimiz yapıtların en ilerisinde yalnızca bu ev vardı. Şirinler kasabasını anımsatmıştı. Şehirden uzak ve izbe bir yerdi.

"Neden buraya geldik?" Bakışlarım koyu kahverengi basamaklardan oluşan merdivene kaymıştı. Ondan sonra da açık mutfak ve iç içe olduğundan dolayı diğer yöne açılan bahçe kapısını buldu gözlerim.

"Susmaya geldik anlaşılan?" Yine ben konuşuyordum her zamanki gibi. Ona inatla bakmadım ama yanımdan geçip mutfağa doğru ilerlediğinde yönümü değiştirme gereği de duymadım.

"Beğenmediysen başka yere götürebilirim seni." Kaşlarımı çattım. Kalçasını ada tezgaha dayamış elinde su bardağıyla beni izliyordu. Bakışları bendeyken içmeye başladı ve bense ritmik olarak hareketlenen gırtlağına baktım.

"Evime götür beni." İfadesi bozulmamıştı. "O halde çıkalım."

Sırtımı kapıya döndüğüm an kapı kapanmış ve mekanik kilit sesi duyulmuştu. Gerilmiştim.

"Sen beni zorla mı burada tutacaksın?" Hırsla ona döndüğüm an göğüsüne çarptığım için beklenmedik durum ile yerimden sıçrasam da bir adım geriye gidip öfkeyle yüzüne baktım.

"Cevap ver artık!" Cevapsız kalmaktan nefret ediyordum. Yüzüme sadece boş boş bakmasından da nefret ediyordum.

"Ben seni hiçbir şeye zorlamam." Alayla güldüm. Dışarıya bakıp yüzüne tekrar baktım.

"Kafamdan uyduruyorum herhalde tüm bunları?" Öylece baktı. Tırnaklarımı avuç içime gömerken öfke çanlarım daha gür çalmaya başlamıştı.

"Küçüğüm gerçekten gitmek istediğinde gideriz." Renk vermedim ancak duraksamıştım. Evi beğenmiş olmam kalmak istediğimi göstermiyordu.

"Beni kapatıldığım yerden alıp buraya kapattın. Ben bunu mu istiyorum sence?" Sert sesim onu hiçbir zaman etkileyen bir etken olmamıştı. Bana doğru bir adım attı. Burnumdan soluyan bana hafif bir tebessümle baktı.

"Seni buraya kapatmak için getirmedim." Sakince bakışları arkamdaki kapıyı buldu. Kulağıma gelen gür bir küreme sesiyle yerimden sıçradığım anda refleks olarak Sidar'a daha da yaklaştım. Cama gelen darbeler ile kalbim yerimden çıkacakmış gibi atarken eli başıma gelmiş ve beni kendine bastırmıştı.

"Korkma." Ürkek bakışlarım onu bulduğu an bana değil hala hırıltılı sesin geldiği yere bakıyordu. Bende aynı yere baktığımda kaskatı kesilmiştim. 

"Bu neden burada?" Korkum dalga dalga etrafa yayılmıştı. Yönümü tamamen ona döndüğümde sırtım Sidar'ın göğüsüne değiyor sıcaklığı bana ılık ılık yayılıyordu.