10

327 50 65
                                    


🍭🍭🍭

Esok paginya, Yunho bangun kerana terdengar tangisan. Dia gosok-gosok matanya, mencari tahu di manakah punca tangisan itu. Semakin lama semakin sayu, naik seram dia dibuatnya. Dia telan air liur, menuju ke katil Yeosang yang masih tidur.

"Sang, bangun~" bisik Yunho sambil matanya liar memandang sekeliling, risau juga kalau tiba-tiba ada makhluk menjelma.

"Mmph!" Yeosang tepis tangan Yunho.

Yunho gigit bibir. Sebagai abang sulong yang penakut, dia ke bilik atuk dan neneknya. Pintu diketuk berkali-kali, muncullah Hongjoong bersama kain pelikatnya. 

"J&T mana yang hantar barang subuh-subuh ni?" rungut Hongjoong, dia kecilkan mata memandangkan dia ini rabun!

"Atuk, Yuyu rasa dalam bilik tu ada.. h..hantu!"

"Kamu ni biar betul. Kali terakhir aku tengok, kamulah hantunya!"

"Eh atuk ni, kita pula. Kalau Yuyu ni hantu, atuk tu pun hantu juga. Ke mana tumpahnya nasi kalau tak ke periuk?!" 

"Hmm sekejap aku bawa nenek kamu, kita tengok sama-sama." Hongjoong beredar sebentar.

Yunho menunggu sambil dia gosok-gosok tangannya, risau. Tak lama kemudian Hongjoong muncul dengan bantal peluk. Yunho kerutkan dahi. Kenapa bantal peluk pula yang dibawanya? Atuk dia ni mengigau ke?

"Atuk? Mana nenek?"

"Kamu ni dah berjangkit rabun aku ke, Yuyu? Nenek punya cantik ni kamu tak nampak?" Hongjoong eratkan pelukan pada bantal peluk tersebut.

"Itu bantal, atuk." Yunho tepuk dahi.

Hongjoong segar, terkelip-kelip mata dia, sekejap besar sekejap kecil untuk memastikan yang dia peluk ini benar-benar Seonghwa atau bukan. Dia garu belakang lehernya yang tidak gatal, senyum ke arah Yunho.

"Aku saja je nak tengok kamu peka ke tidak. Sekejap ya." Hongjoong menghilang lagi.

Hongjoong kemudiannya tiba dengan isterinya, Seonghwa. Ini baru real. Seonghwa betulkan kain batiknya sebentar, penat juga rasanya kerana hari masih pagi, baru pukul 4:30 pagi!

"Haa mari kita." Seonghwa berjalan dahulu, diekori suami dan cucunya.

Setibanya mereka di dalam bilik, dahi Seonghwa berkerut. Memang betul, ada suara tangisan. Hongjoong peluk Yunho, matanya liar memandang sekeliling bilik.

"Jangan-jangan arwah laki Munah tu kacau aku sebab aku cakap ketiak Munah berdaki." ucap Hongjoong.

Mata Seonghwa tajam memandang suaminya, Yunho pula mulai melihat ketiaknya. Bukan apa, dia nak pastikan kebersihan ketiaknya sahaja.

"Mana atuknya tahu ketiak Munah berdaki?! Atuknya tengok ke?!" Seonghwa bercekak pinggang.

"Eh tidak!" Hongjoong berdiri tegak, lagak lelaki Korea terakhir. "Yongbok cakap, dia nampak Munah post gambar dekat instagram. Bukan main hitam ketiak dia tu, neneknya. Lagi hitam dari hati aku!"

"Banyaklah! Ini, suara siapa yang menangis ni? Dari mana datangnya?" Seonghwa mulai serius.

Yeosang yang tadinya tidur kini terjaga juga. Dia pandang almari pakaian. Dia tuding jari ke arah almari tersebut, Seonghwa berjalan ke arah almari. Pintu dibuka, maka muncullah Jongho yang menangis di situ seorang diri.

99 KALI RINDU, 99 KALI PENINGWhere stories live. Discover now