MECBURİYET - II

14.Bölüm-Sevgi

Tamamen can sıkıntısı ve bir şeylere nokta koyma adına kafamda plan kurup yazmaya başladığım bir bölüm.

Kimin bakış açısından yazacağımı düşünüyorum da bir de tüm bölümü 3.şahıs gözünden mi okusak?

Bir deneyeyim eğer olmazsa çeviririm geri...

Yanımda kahvem yanımda keyfim seni bekliyoruz ilhamcığım...

(21/02/2022 00.44)

Yazlık evde kaldıkları 8.gündü artık.

Kevser, artık her sabah kulağının ardında duyduğu kalbin ritmiyle uyanmaya alışmıştı, sanki bu sesi duymasa yaşayamayacakmış gibi...

Bu şey nedensiz bir şekilde huzur veriyordu ona.

Gerçi sadece bu da değildi, o adamla beraber yaşadığı her an huzurlu hissediyordu kendini.

Belki ailelerin yaptığı uyduruk bir anlaşma yüzünden evlenmeleri saçmaydı ama şimdi de belki de böyle olması gerekiyordu diye düşünmekten alıkoyamıyordu kendini.

Önceden bazı zamanlar olurdu; sevginin aslında var olmayan, insanların uydurduğu bir saçmalık olduğuna inanırdı. Aile sevgisiyle büyümeyen bir çocuk gerçek sevginin varlığına nasıl inanabilirdi ki?

Şimdi dönüp baktığında ise "bu sevgi neymiş ya"
diyordu kendi kendine.

Sevdiği adamın beline doladığı kollarını sıklaştırıp biraz daha sıkı sarıldı.

Belki bu sarılmayı uykusunda gerçekleştiriyor belki gerçekten uyanmış ve gerçekten sarılıyordu.

Gözlerini hâlâ açmamıştı ve açmayı da düşünmüyordu. Beklediği şey olana kadar...

Onurʼun solukları hızlanınca kollarını gevşetip nefesini düzene sokmaya çalıştı.

Onur yavaş sayılmayacak bir şekilde Kevserʼi üzerinden itekleyip yan tarafa yatırdı.

Alnına hafif bir buse kondurup geri çekildi.

Tam kalkarken Kevserʼin yüzüne baktı.

“Her seferinde ben uyurken güzel güzel sarıl, ben uyanacakken numara yap. Oh, ne mutlu!”

Kevser anında gözlerini açıp şaşkın şaşkın baktı Onur'a.

“Ne? Sen nasıl...”

“Ben numara yapmasam bilmeyeceğim bile.”

Kevser yatakta oturur pozisyona gelip bacaklarıyla bağdaş kurdu. Kollarını da önünde bağlayıp bilmiş edasıyla Onurʼa baktı.

“Ben sevdiğimle yaşadığım özel anı seninle paylaşmak zorunda mıyım?”

Onur, Kevserʼin oyununa katılıp devam etti.

“A-a! Kimmiş bu sevdiğin? Bir boyunun ölçüsünü alalım bakalım.”

Kevser ayağa kalkıp Onurʼun yanında durdu.

“Nasıl alacakmışsın bakalım boyunun ölçüsünü? Sevdiğim adamın yani.”

Onur yumruğunu sıkıp gözünün önünde salladı. “Bununla.”

Kevser uysal uysal Onurʼa sırnaşıp fısıldayarak konuştu.

“İnsan kendi kendine zarar vermemeli.”

“Hem ben sana kıyamam...”

Yanağına ufak bir buse kondurup odadan çıktı hızla.