MECBURİYET - II

20.Bölüm-Hormonlar

Oy ve yorum yapmayı unutmayın!!

2.KİTAP FİNALİ

Karnımın guruldaması beni rahatsız ederken gözlerimi açmaya çalışıyordum.

Ne kadar zamandır uyuyordum?

Acıkmıştım.

Gözlerimi hafif de olsa aralayabildiğimde yavaş yavaş hareket ederek yataktan kalktım.

Onur yatakta yoktu. Tuvalette falan olmalıydı.

Ellerimi yüzüme yapışmış saçlarıma götürüp saçlarımı yüzümden çektim. Komodinin üzerinde duran tokamı alıp saçımı bağladığımda daha rahat etmiştim.

Sarsak adımlarla mutfağa ilerlediğimde Onur'un mutfakta olduğunu gördüm.

Kendimi uyuşmuş hissediyordum. Omuzumu kapının pervazına yaslayıp onu izledim.

Arkası bana dönüktü. Benim geldiğimi anlamayacağını sanıyordum ama yanılmıştım.

"Uyuyan güzel mi gelmiş?"

Gözlerim ocağın üzerinde bulunan çaydanlığa kayınca tekrardan ne kadar acıkmış olduğumu hatırladım.

Herhangi bir şey demeden içeriye girip kendime doldurduğum bir bardak çay ve bir çatalla sofraya oturdum.

"Sen sahura kalkıyor muydun?"

Çatalına bastırdığı salamı yerken başını iki yana salladı.

"Sürekli uykumun bölünmesini sevmiyorum. Yatmadan önce yiyip yatıyorum."

Kolundaki saate baktı. "23.15 saat. En az 5 saattir uyuyorsun."

O kadar olmuş muydu ya?

Birkaç şey yedikten sonra çayımdan içeceğim sırada çayı görmek bile midemi bulandırmıştı.

Çay bardağını kenara koyup midemin bulanmasını umursamadan yemeğime devam ettim.

"İyi misin? Yüzün bembeyaz oldu."

Ağzımdaki lokmayı zorlukla yutup cevapladım sorusunu.

"Midem bulandı çaydan, o yüzdendir."

"Süt doldurayım mı?"

Başımı iki yana salladım. "İstemiyorum. Hem sen seviye mi atladın yoksa bana mı öyle geliyor?"

Kaşları hilal şeklini almıştı. "Ne gibi bir seviye atlama?"

Mide bulantımı bastırmak adına birkaç kez yutkundum.

"İki buçuk sene önce süt veya peynirin adını bile söyleyemiyordun, şimdi dokunabiliyorsun bile."

Kısa bir sessizliğin ardından konuştu.

"Söyleyememek bir nevi tiksinti gibi bir şeydi. Zamanla alıştım ama dokununca veya bedenimde süt ürünlerine karşı bir doku hissedince kaşınmaya başlıyorum. Bunun için ilaç almıştım ama o da bitti 1 hafta önce falan."

Şaşırmıştım. Bu şaşkınlığın verdiği etki sebebiyle dışarıya tepki verememiştim.

"Ramazan bitince tekrar alırım."

Kaşlarım çatıldı istemsizce. "Neden?"

Gülümsedi. Öyle ki çok sık çıkmayan gamzesi bile belli olmuştu.

"Sağlıklı beslenmeniz gerekiyor. İlk 3 ay anne karnındaki bebek besini direk almıyormuş fakat 3.aydan sonra daha çok dikkat etmek gerekiyormuş."