Where Secrets Lie (SOW #3)

29.

Hindi ko na nagawang magpaalam pa kay Jeon. Dumiretso ako sa pagtakbo palabas ng bahay ko at pumarada ng tricycle patungo sa bahay ni Lola Rufina.

My tears couldn't stop falling. It hurts. It's hurting me but I refused to believe. I refused to believe that Lola Rufina is dead. No, she's not.

Lola Rufina's been kind to me. Tinanggap niya ako na parang sarili niyang apo. Pinatulog pa kami sa bahay niya dahil naga-alala siyang uuwi kami ng gabing gabi na. Hindi man ako kadugo ni Lola, hindi ko pa rin kakayanin.

"Ma'am, narito na po tayo. Ayos lang po ba kayo, Ma'am?" Rinig kong tanong ng driver. Mabilis akong bumaba at nagpunas ng luha bago nagbayad.

"K-keep the change na po. S-salamat, Kuya..." sabi ko habang nanginginig na inabot ang bayad ko pero nanatiling nakatitig sa akin ang driver bago siya umiling.

"Hindi na, Ma'am. Huwag na po kayong magbayad. Hindi ko po alam ang pinagdaraan niyo kaya hindi ko alam kung paano kayo patatahanin. Ikonsidera niyo na lang po itong paghatid ko sa inyo bilang tulong. Sige po, Ma'am. Sana'y maging maayos kayo. Hindi po bagay sa inyo ang umiiyak," litanya ng driver bago nag-drive paalis. Mas lalo akong naluha habang nanginginig na tumalikod. The moment I turn around, I saw Yanah looking at me with tears in her eyes and she's holding Bambi.

"Lorrie, s-si Lola Rufina..." Yanah walked towards me.

"Anong n-nangyari?" Tanong ko bago kinuha sa bisig niya si Bambi.

Yanah sobbed. "N-napadaan ako dito kasi gusto kong i-abot kay Lola 'yung nabili kong gamot para sa kaniya pero... pero pagpasok ko, n-nakabulagta na siya sa sahig. I i-immediately called for help and they responded. T-they said..." she sobbed. Bumigat ang damdamin ko pero nagawa ko siyang yakapin. "L-lola Rufina died of h-heart attack. N-no one was with her when she's a-amidst of her heart attack. N-no one was with her to assist her. S-sana pala, mas binilisan ko p-para nakainom siya ng gamot! Sana mas binilisan ko ang pagpunta!" My eyes shuts the moment I heard what happened.

Lola Rufina died with no one beside her. Wala siyang kasama nang atakihin siya ng sakit sa puso. Wala siyang kasama habang dinadamdam niya ang paninikip ng dibdib niya.

The ambulance came and some of Lola's neighbor helped taking Lola to the ambulance but I saw the reaction of the medics. Wala na talaga si Lola.

I hugged Bambi while we are both watching them take Lola to the ambulance. Hindi ko nagawang sumama nang magdrive na ito palayo. Napatingin ako kay Bambi na nakatungo lang sa braso ko. Nadurog ang puso ko nang makita ang luha sa mata ng aso.

I suddenly had the urge to take him and take care of him. This is Lola Rufina's remembrance. Naging mabait sa amin ang matanda kaya hinding-hindi ko pababayan ang pinakamamahal niyang aso.

Lola Rufina's children came to her house but I just watch them. I saw how they weep and mourn. It hurts but I somehow blame them. Ni isa sa kanila, hindi sinamahan ang nanay nila. Alam kong may kanya-kanya silang pamilya pero sana man lang, nabisita sila si Lola. I know, I'm being bad for blaming them but I couldn't help it. I tried erasing those thoughts.

Hinalikan ko ang ulo ni Bambi.

"I'll take you with me, hmm? Don't worry, Lola Rufina is in happy place now, Bambi."

Yanah and I went home when five pm came. Siya ay dumiretso sa unit niya matapos akong maihatid sa sakayan. Ako naman ay dumiretso sa bahay habang yakap pa rin ang asong tahimik.

I paid the tricycle driver before I went out. Nakatungo ako habang pinipigilan ang luha ko. Naglakad ako para buksan ang gate pero isang tinig ang nagpahinto sa akin.

"Oh, you are finally here!" I lift up my head and saw my cousin, Kath with her smile. Naglakad siya palapit at dinungaw ang asong hawak ko. "Oh, is that the dog me and Jeon brought to your clinic? Oh, you adopted him, huh?" She smiled and tried petting Bambi but Bambi barked at her.