*Tamamlandı.*
Lee Felix sevdiği kadın için bir oyun yaratır.
*Olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar, kan ve şiddet bulunur. Lütfen etkilenmeyecekseniz kitabı okuyun.*
Lee Felix fanfic
B×G
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açtığımda, soğuk gecenin ardından güneşin gözlerime vurduğunu hissettim. Sanki uyanmamız için bilerek yapılıyor gibiydi.
Rahatsızca kıpırdanırken, yavaşça sağıma doğru döndüm. Yanımda uyuyan Mia'yı görmek, uykunun getirdiği sersemlikle birlikte ufak çaplı bir şok yaşamama sebep olmuştu. Ben Mia'yı izlerken, o ise sakince ve düzenli nefes alış-verişlerle uyuyordu.
Ben dalgınca ona bakmaya devam ederken, gözlerini kırpıştırmaya başlayarak ani bir hareketle bana dönmesi, şaşırmama sebep olmuştu.
Başta, tıpkı benim gibi bir süre neden yan yana uyuduğumuzu sorgulamış olmalıydı çünkü yüzünde şaşkın bir ifadeyle bana bakıyordu. Her şeyi kafasında oturttuğunda, kaşlarını çatarak konuştu.
"Beni mi dikizliyorsun sen?"
"Ne? Daha yeni uyandım ben."
Şaşkınlıkla konuşmam üzerine kafasıyla beni onaylayıp yüzünü yıkamak ve saçlarını toplamak için aynanın önüne geçti.
Ben ise dolaptan 2 tane sandviç aldım ve birini Mia'nın tabağına koydum. En azından dolapta hazır sandviçler de vardı. Her gün yemek yapmak oldukça zorlayıcı olurdu.
İkimiz de sessizce karnımızı doyurduktan sonra sonunda tekrar dışarıya çıktık. Sessizce etrafta dolanıyor ve yeni bir geçiş yolu arıyorduk.
"Oyunu hangi konu üstüne kurduğunu anlayamadım. Aksiyona benziyor ama sadakat soruları var..."
"Belirli bir konusu yok zaten. Sadece geçilmesi gereken etaplar var."
"O halde bilgisayarını tebrik etmeliyim. Bu işte senden çok daha başarılı."
Alay ettiğini anlamamla yavaşça koluna vurdum. Mia ise sanki sertçe vurmuşum gibi yavaşça kolunu ovuşturdu.
"Benimle alay etmek yerine beynini çalıştır."
"Keşke sen de söylediğin şeyleri tecrübe etsen..."
"Mia!"
Sinirlenmemden keyif aldığını belli edercesine gülümserken, birkaç dakikanın sonunda ise ciddi bir şekilde konuştu.
"Labirenti bitirebildiğimizden emin değilim. Ya da... duvarlar o kadar büyük ki hala bir labirentte gibi hissediyorum. Oyun bize psikolojik baskı uyguluyor resmen. Büyük bir labirentte karınca kadar kaldığımız fikrine kapılıyorum."
Aynılarını hissediyordum fakat o bunu bilmek zorunda değildi.
"Garip fikirlerin var, söylemiş miydim?"
"Konu benim nasıl fikirlere sahip olduğum değil, bilgisayarının ve senin başımıza açtıkların."
Onu dinlemeden yürümeye devam ederken, söylediklerine aldırış etmeden konuştum.
