HINDI na kami nagkaayos pang muli ni Liziel. Hindi ko akaling hahantong kami sa hindi pagpapansinan. Maski sa pagkakatabi sa upuan ay inilayo niya ang sarili sa akin. Talagang nakipagpalit pa siya sa isa naming kaklase. Kapag nakikita niyang nakatingin ako sa kanya ay agad niyang iniiwas ang tingin. Tuwing magkakasalubong kami ay parang wala lang ako sa harap niya at lalampasan na.
Sa huli nalaman ko lang din na totoong nagsinungaling si Liziel noong makita ko mismo ang slambook ni Diane nang dalhin niya ito sa school. Hindi ko maintindihan kung bakit nagawa niya ang bagay na ‘yon. Nagagalit ako at gusto kong marinig ang paliwanag niya. Sinubukan ko siyang kausapin tungkol doon kahit hanggang sa matapos ang school year pero hindi niya ako pinaunlakan.
Sumapit ang ikatlong taon namin sa sekundarya pero hindi na roon nag-aral si Liziel. Nakakapanghinayang at nakakalungkot dahil hindi man lang ako nakapagpaalam sa kanya. Kahit naman may samaan kami ng loob ay naging mabuting kaibigan pa rin siya sa akin. Humihiling na lang ako na sana dumating ang isang araw na magkita kami ulit at magkaayos pa.
Itinigil ko ang pagbabasa sa comic book na hiniram ko pa kay Felix, na naging libangan ko ngayong sem break nang makarinig ako ng mahihinang katok sa pinto ng kwarto ko. Sinasabayan iyon ng mahinahong pagtawag sa pangalan ko. Si Lola.
“Tamara,” patuloy na pagtawag ni lola sa pangalan ko at sa pagkatok kaya mas binilisan ko ang kilos.
“'La,” bati ko nang mabuksan ang pinto.
“Nasa labas si Dion,” mahinahon pa ring aniya.
Inilusot ko ang ulo at tumingin sa pinto ng bahay. Nakabukas iyon kaya naman mula sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko si Felix na nakatayo sa labas ng bakuran. Nakatalikod ito at nakasandal sa kahoy na bakod. Naka-maong pants at white T-shirt, naka-rubber shoes din. Sabi niya kanina ay pupunta siya sa Batangas kung nasaan si Tito Zaldy. Foreman ito at madalas stay in sa trabaho kaya kung hindi ito nakakauwi, sila Felix ang pumupunta roon para rito at para na rin makapamasyal.
Pansin ko rin ang unti-unting pagdilim ng kalangitan. Masyado yata akong nahumaling sa binabasa ko at hindi na napansin ang oras.
“Sige po, La. Lalabas na po ako.” Pagkasabi ko niyon ay humalik pa ako sa malambot niyang pisngi bago nagtatakbo palabas ng bahay. Napabungisngis ako nang makaisip ng kalokohan. “Huy!” Patalon akong pumunta sa harapan ni Felix at ginulat siya. Inilaki niya ang mga mata at bibig. Natawa ako kahit pa alam kong nag gulat-gulatan lang siya. “Nasaan ang pasalubong ko?” nakangising biro ko na inilahad pa ang kamay.
Tipid siyang ngumisi bago ipinatong doon ang kamay niya at hinawakan ang kamay ko. “May itatanong muna ako bago ko ibigay ang pasalubong mo.”
“Ano naman ‘yon?” tanong ko habang palihim na pinupuri ang kagwapuhan niya. Pansin ko na habang tumatanda kami mas gumagawapo si Felix at mas tumatangkad pa. Samantalang ako parang hindi na nadadagdagan ang taas ko! Unfair iyon!
“Bakit hindi mo sinabi?”
Umangat ang dalawa kong kilay sa kaseryosohan ng boses niya. Doon na natigil sa pagpapantasya sa gwapo niyang mukha at sinalubong ang tingin niya. “Ang alin?”
Umalis siya sa pagkakasandal sa bakod at namulsa ang kaliwang kamay. Nanatili naman na magkahawak ang isa naming kamay. Sanay na ako roon. Ugali niya talagang hinahawakan ang kamay ko. Minsan ay pinaglalaruan, hinihilot ang palad ko, at minsan din bigla na lang dadalhin ang hintuturo ko sa ilong niya. Puro kalokohan! Pero madalas hawak niya lang. Palagi niyang sinasabi na ang sarap daw kasing hawakan ng kamay ko. Malambot daw kasi iyon kaya naman hinahayaan ko na lang tutal kinikilig naman ako roon. Bonus na lang na siya ang kusang humahawak.
“Alin, huy!” pang-gigising ko sa diwa niya. Natutula na kasi siya.
“Nagkita kami ni Liziel sa bayan.”
BINABASA MO ANG
The Unfinished Love Story: Felix and Asher
General Fiction"Walang istorya ang hindi nagtatapos. Kaya bibigyan ko ng wakas ang ating pagmamahalan. Masayang wakas." Matalik na kaibigan, iyan si Dion Felix Romano sa buhay ni Tamara Asher Ligayu. Nang malaman ang nararamdaman sa isa't isa ay ipinahinatid ng b...
