DOON nga sa Santa Isabela namin ipinagpatuloy ni Theo ang pag-aaral. Nakakapanibago lalo pa't wala pa naman akong kakilala maliban kay Dion at nakakalungkot pa na hindi ko siya naging kaklase dahil magkaiba kami ng section. Iyon na lang sana ang pampalubag ko ng loob sa sarili pero hindi pa nangyari.
Ang iba kong kaklase may mga kakilala na at grupo na rin ang iba. Mukhang matagal nang magkakaibigan ang mga iyon. Ilan lang ang katulad kong mag-isa pa at ang iba naman ay mukhang tahimik talaga at hindi mahilig makihalubilo. Pero akala ko'y susubsob lang ako sa upuan at dadamhin ang lungkot dahil doon pero ito at nakatingin ako sa tao na akala mo'y unggoy na nakabitin sa bintana.
"Baka naroon na ang teacher ninyo," sabi ko kay Dion Felix. Katatapos lang ng flag ceremony at nagpunta agad siya rito sa classroom namin para lang tingnan ako. Nasa labas nga lang, hindi pumapasok. Nakahawak ang dalawang kamay sa bakal ng bintana at nakalambitin. Mukha talaga siyang unggoy!
Bahagya niyang inilayo ang sarili sa bintana, nanatili namang nakahawak ang mga kamay sa bakal, para tingnan ang classroom nila na isang classroom lang ang pagitan sa amin. Nasa unahan kasi ang kanila at pangalawa sa dulo ang room namin. Malapit na kami sa canteen at sila naman ay malapit sa building ng third year at fourth year.
"Wala pa naman. Nasa labas pa ang iba kong kaklase."
May dumaan na dalawang lalaki at binati siya ng mga iyon. Mukhang kasing-edad lang namin pareho.
"Ano'ng ginagawa mo riyan? Akala ko section A ka?"
"Sinasamahan ko lang ang kaibigan ko."
Itinuro ako ni Dion Felix kaya nagawi ang tingin sa akin ng dalawa. Seryoso ko lang silang tiningnan. Sunod ay nagkatinginan ang mga ito at saka nanunuksong tumingin pareho kay Dion Felix na ikinasalubong agad ng mga kilay ko.
Mga lokong 'to!
"Kaya pala, ha!" natatawang ani ng isa. "May pinopormahan pala, eh," dagdag pa ng isa.
Napasimangot ako sa narinig. Saktong lumingon sa akin si Dion kaya nakita niya iyon.
"Mga gago kung anu-anong iniisip ninyo! Doon na nga kayo!"
Sapilitan niyang pinatalikod ang mga ito at mahinang itinulak. Sinubukan pa akong lingunin ng isa at kumaway sa akin. May sasabihin pa sana iyon pero nakita ko nang ibaba ni Dion ang kamay ng lalaki at muli 'yong itinulak.
"Lumayas na kayo! Layas!" pagtataboy ni Dion.
"Ayaw mo lang ipakiusap sa amin ang kaibigan mo, eh."
"Oo, ayoko kaya lumayas kayo!"
Tawa nang tawa ang dalawa. Ayaw pang maglakad at pilit akong nililingon pero patuloy silang itinutulak ni Dion. Sa huli ay naglakad din naman ang mga ito palayo pero muli pa kaming nilingon habang tinutukso si Dion.
Napapakamot sa ulo nang bumalik sa bintana si Dion Felix. "Mga loko," bulong niya.
"Sino ang mga 'yon?"
"Kaklase ko. Mapang-asar talaga ang mga iyon."
"Inaasar ka lagi?" nakataas ang kilay kong tanong.
"Hindi ako, 'yong iba."
"Pero inasar ka nila kanina," nakangisi kong ani.
"Eh, syempre nakita ka. Akala pinopormahan kita," depensa niya.
"Ow-kay," tipid kong sagot.
Inirapan niya ako na ikinalaki ng mata ko. Sumama ang tingin ko sa kanya na tinawanan niya lang. Sumubok siyang abutin ang ulo ko pero dahil alam kong guguluhin niya iyon ay mabilis akong lumayo sa kanya. Nagpakahirap pa ako sa pagtitirintas niyon, guguluhin niya lang?
BINABASA MO ANG
The Unfinished Love Story: Felix and Asher
General Fiction"Walang istorya ang hindi nagtatapos. Kaya bibigyan ko ng wakas ang ating pagmamahalan. Masayang wakas." Matalik na kaibigan, iyan si Dion Felix Romano sa buhay ni Tamara Asher Ligayu. Nang malaman ang nararamdaman sa isa't isa ay ipinahinatid ng b...
