'' ရပါၿပီ ေျခေထာက္ကို တစ္ပတ္ေလာက္ေရမထိပါေစနဲ႔
ေသာက္ေဆးေတြ စာရင္းေပးလိုက္ပါ့မယ္ ညဘက္ အနာ႐ွိန္ေၾကာင့္ အဖ်ားတတ္လာႏိုင္တာေတြ႐ွိလို႔ တခ်က္ဂ႐ုစိုက္ေပးပါ''
'' ဟုတ္ကဲ့ပါ အမာရြတ္ ဘာညာက်န္ႏိုင္လားဆရာ
ကေလးအသားက အေတာ္ႏုလို႔ပါ ''
ႀကီးေကာင္ႀကီးမား အသက္၂၀ေက်ာ္အရြယ္ႀကီးကို ကေလးလို႔သံုးလိုက္တဲ့ေမာင့္ကိုၾကည့္ရင္း Baekhyun ရယ္လိုက္မိသည္။ ဆရာဝန္ကလည္းျပံဳးစိစိ။ ေမာင္ကေတာ့ ပတ္တီးစီးထားတဲ့ Baekhyun ေျခေထာက္ေလးကိုပဲ စိတ္ပူစြာနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္။ စိတ္ပူေနတဲ့ ေမာင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္ေတာ့လည္း မရယ္ႏိုင္ေတာ့။ သူ႔ထက္ ေမာင္ကပိုၿပီး နာက်င္ေနတဲ့ပံု။
'' အမာရြတ္ေပ်ာက္ေဆးကို ကြၽန္ေတာ္ေရးေပးလိုက္ပါမယ္
ဒီေဆးခန္းမွာေတာ့ မရေပမဲ့ အျပင္ဆိုင္ေတြမွာ႐ွိတယ္
မ်ားေသာအားျဖင့္ အေရခြံလဲတာမ်ိဳးမ်ားေတာ့ အမာရြတ္က်န္တာမက်န္တာက အနာေပၚမူတည္ပါတယ္ တကယ္လို႔က်န္ခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေရးေပးလိုက္တဲ့ ေဆးကိုလိမ္းလိုက္ပါ ''
'' ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ ေက်းဇူးပါ ''
'' ဟုတ္ကဲ့ ''
ေမာင္ကသူ့ကိုခ်ီၿပီးထြက္လာေတာ့ ေဆးခန္းထဲက လူနာေတြနဲ႔ သူနာျပဳေလးေတြက ျပံဳးေနၾကသည္။ ဘာေတြသေဘာက်ေနၾကမသိ။ သူနာျပဳေလးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ ေဆးကိုယူၿပီး ကားဆီသို႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ Baekhyun ကိုကားထဲထည့္ၿပီးတာနဲ႔ ေမာင္ကတံခါးပိတ္လိုက္ကာ ကားေမာင္းသူေနရာကိုဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ညေမွာင္ေနၿပီမို႔ ကားလမ္းေတြ႐ွင္းလင္းေနသည္ေၾကာင့္ အိမ္ကိုခနေလးနဲ႔ ျပန္ေရာက္၏ ။ လမ္းမွာဝင္ဝယ္ခဲ့တဲ့ ဖက္ထုပ္ျပဳတ္ဘူးကို ကိုင္ရင္း ကားေပၚကဆင္းမယ္လုပ္ေတာ့ ေမာင္ကအေျပးအလႊားတားကာ Baekhyun ဘက္ျခမ္းကိုေလ်ွာက္လာသည္။
'' ေမာင္ခ်ီမယ္ေလ Baby ရဲ႕ ''
'' ဟို ေမာင္ ေမေမတို႔႐ွိတယ္ေလ ''
ေမာင္က သူ႔လက္ထဲက Baekhyun ကိုယ္ေလးကို ေနရာတက် ျဖစ္ေအာင္ ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ျပံဳးသည္။
'' ေယာကၡမႀကီးက နားလည္ေပးမွာပါ Baby ရဲ႕ ''
သူကေတာ့ေမာင့္ကိုေျပာမႏိုင္။ ထင္သည့္အတိုင္း အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေမေမက အ့ံျသတႀကီးနဲ႔ ေျပးထြက္လာသည္။
