Dişi Aslan

12. Bölüm

Tabağımda ki mantıyı gözlerimi kapayarak ağzıma attım.

Dilime değen o eşsiz yoğurtlu- soslu karışım ile iyice kendimden geçtim.

"Mantıyı bu kadar sevdiğini bilmiyordum güzelim." Kahkahasını zar zor durduran abi takımına bakarak bende sırıttım.

Yemek yemeğe aşık olmak suç muydu? Kesinlikle hayır!..

Hep birlikte iştahla yemeğimizi yiyorduk.

Açıkçası mantıyı biraz fazla kaçırmıştım.
Şekerimi çok etkileyeceğini sanmıyordum.

Kendi kendimi kandırıyordum farkındaydım. Etkilerdi tabii ki, fakat bazen hiç bir şeyi düşünmeden yemek yemek istiyordum.

Ve şuan da tek istediğim buydu.

Hızlı hızlı yediğim için tıkanmıştım.

Sohbet açarak yemeğime kısa bir ara verdim.

"Bize söyleyeceğin önemli konu nedir Yusuf abi?" İçten içe çok merak ediyordum. Yahya abi ve Recep abi de benim gibi merak ediyor olacaklar ki arkalarına yaslanıp Yusuf abiye bakmaya başlamışlardı.

Tüm bakışlar üzerinde gezince Yusuf abi de boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Şöyle ki. Aslında nerden başlasam bilemiyorum ama direk dalıcam galiba."

Derin bir nefes aldı ve devam etti.

"Gece' yi hepiniz biliyorsunuz. Yani sen hariç." Diyerek bana baktı ve gözlerime bakarak konuşmaya devam etti.

"Gece benim yaklaşık 1 senedir tanıdığım bir arkadaşımdı. Ama fark ettim ki benim hislerim ona karşı arkadaşlıktan öteydi. Ve en sonunda ona bunu söyleyebildim. " Ara sıra duraksaması sinirimi bozuyordu. Yani merak ediyordum ve araya reklam giriyor gibiydi. Bu yüzden,

"Sonra ne oldu?" Dedim merakımı dışarı vurarak.

"Kabul etti! Yani yaklaşık 2-2.5 haftadır birlikteyiz. Ama şöyle bir durum var ki Gece, yurt dışında eğitimine devam etmek istiyor. Yani benimle birlikte." Ne söyliyeceğimizi merak ediyordu yani daha çok diğerlerini.

Yahya, Recep ve Resul abiye doğru baktım. Düşünceli halleri vardı. İlk tepkisini veren Resul abi oldu.

" Çok sevindim kardeşim. Mutluluğu yakaladıktan sonra ki yakalamışsın hiç bir sorun yok. Tabii ki gitmek istersen gidebilirsin. Değil mi beyler?"

"Aynen öyle. Keyfine bak kardeşim."
Recep abi de Yusuf abiyi desteklemişti.
Yusuf abi aldığı motivasyon dan olsa gerek çok mutlu gözüküyordu.

"Peki ne kadar kalacaksınız? Belli bir planınız var mı?" Yahya abinin meraklı sorusu ile Yusuf abiye tekrar dönmüştük.

"Hayır yani ayrıntılara çok girmedik. Neyse beyler," ve bana bakarak devam etti." Ve sevgili Zeynepcim. Bu kadar sorgu sual yeterli herhalde çünkü caanım yemeğim buz olmuş. " Ortamı yumuşattığında herkes yemeklerini yemeğe devam etti.

•••••

Yenen yemeklerin ardından çay içerek sohbet ediyorduk. Yani ben daha çok sessiz kalarak onları dinliyor ve tanımaya çalışıyordum.

Gözlerimi restoranda ki masalarda gezdirirken bir yere gözüm takıldı.

Masada benim yaşlarımdaki bir çocuk, annesi ve babası diye tahmin ettiğim birileri oturuyordu. Gayet normal bir şekilde yemek yiyorlar, sohbet ediyorlardı ama nedense gözlerimi oradan ayıramıyordum.

Yaşıtım gibi gözüken çocuğa daha dikkatli baktım. Birisine benziyordu.
Tanıdığım birisine.

Çocuk da ben ona bakarken gözlerini etrafta gezdirdi ve göz göze geldik.

İşte tam o an o kahve rengi gözleri tanıdım.

Yiğit'ti.

•••••

Kestik!

Diğer bölümde görüşmek üzere<33