Dişi Aslan

15. Bölüm

Yazarın anlatımıyla

Yarım saat süren yolculuğun ardından kocaman bir bir villaya geldiler. Şehirden çok uzaklaşmamışlardı fakat yakın da değillerdi.

Yol boyunca Yiğit Zeynep'e dikmişti bakışlarını. Zeynep Yiğit'in neden böyle şeyler yaptığına bir anlam veremiyordu.

Yorulmuştu. Her şeyden yorulmuştu. Neden hala Cihangirler peşini bırakmıyorlardı?

Herşey olması gerektiği gibi değil miydi artık?

'annen ve baban seni çok özlemiş' demişti Yiğit. Zeynep'i zaten bir intikam uğruna Altunkaynaklar dan kaçırıp bunca yıl ona zorla bakmamışlar mıydı?

"Sana diyorum duymuyor musun beni?! Lafımı ikiletme!"  Yiğit'in sinirli sesi ile aklındakilerden kurtuldu Zeynep.

Ona döndü ve usulca kafa salladı. Şuan yapması gereken onun, onların zor da olsa suyuna gitmekti.

"Terbiyeli olacaksın. Sinan amcanın karşısında terbiyeli olacaksın. Sevgi teyzenin de aynı şekilde." Genç kız yine kafasını salladı.

Bu durum Yiğit'in hoşuna gidiyordu. O yüzden Zeynep'e bakarak sırıttı. Fakat Zeynep için öyle değildi. Sadece ona olan tiksinmesini arttırıyordu.

İçeri girmişlerdi sonunda, ev boş gibiydi. Taa ki Sevgi Cihangir'in Zeynep'e koşarak gelmesiyle bu sessizlik bozuldu.

"Kızımmmm. Özür dileriz. Seni onların eline bıraktık." Zeynep'e sarılarak hasret gidermeye çalışıyordu. Fakat Zeynep tepkisizdi.

Hala olanları, onları sorguluyordu. Bunlar kafayı yemiş diye geçirdi içinden.

Sevgi Cihangir, Zeynep'in bu tepkisizligine üzülmüştü tabii ki fakat bunu takmıyordu. Sonuç olarak Zeynep artık yanlarindaydi. Zamanla onlara alışacaktı.

Sevgi Cihangir, Yiğit'e bakarak devam etti,

"Kızımı odasına çıkar Yiğit oğlum. Dinlensin. Yorgun olmuştur. Fatma hemşire, Zeynep ile ilgilen sende" emirlerini verdikten sonra son kez kızının başını okşadı ve yalancı gülümsemesini takındı.

Zeynep bu sefer suratını ne kadar zorlarsa zorlasın bu iğrençliğe dayanamdi ve somurttu.

Geçen dakikalar dan sonra artık bir odada yanlızdı. Tabii Yiğit çıkarken kapısını kilitlemeyi unutmamisti.

Yatağa uzandı ne yapacağını düşünmeye başladı. Fakat ne plan yaparsa yapsın işin ucu boka sarıyordu.

Gözleri yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı. Ne kadar dirense de daha fazla dayanamadı ve kendini uykuya bıraktı.

~4 saat sonra~

Zeynep'e ulaşamıyorlardı.

Resul Altunkaynak, kardeşini okul çıkışı eve götürmek üzere okula gelmişti. Fakat okulu ne kadar ararsa arasın onu bulamamıştı.

Yakın arkadaşları olan Azra ve Arda ile bile konuşmuştu. Ama kardeşi hala ortada yoktu.

Kamera kayıtlarına bakmak aklına geldi ne de olsa sabah kendi elleriyle kardeşini okula bırakmıştı. Ne olduysa ondan sonra olmalı diye düşündü Resul.

Kayıtları izledikten sonra kafası iyice allak bullak olmuştu.

Abisine yalan mı söylemişti?

Abisine söyleseydi ne yapacağını sanki o izin vermez miydi?

Ona zarar vermeyeceğini bilse tabii ki izin verirdi. Fakat şuan konu bu değildi bunu daha sonra halletmek için bu konuyu rafa kaldırdı.

Yahya Altunkaynak'ın Ağzından

Bugün annem ve babam İstanbul'a, yanımıza gelecekti. Zeynep'i bulduğumuz ilk zaman gelmeyi planlamışardı fakat hep bir prüz çıkmıştı.

Sonunda bugün geleceklerdi. Bizde çok özlemiştik.

Telefonumu da yanına alıp salona indim.
Recep abim telefonla konuşuyordu.

"Ne demek Zeynep yok Resul?!"

Oturduğum yerden kalktım hemen. Ne demek yoktu? Daha bu sabah buradaydı.

Recep abim telefonu kapatınca bana döndü.

"Zeynep yokmuş. Bizi de yanına çağırıyor hemen hazırlan Yahya" kafamı sallayıp hızlıca merdivenlere gidiyordum ki kapının çalması bir oldu.

Koşarak kapıyı açmam ile dedem, babannem ,annem babam, amcalarım, halalarım ve kuzenlerim. Tüm sülale şuan karşımdaydı resmen.

Dedem beni takmayarak "nerde benim torunum?" Dedi gülerek.

Şoktan ağzım lal olurken Recep abim benim yerime devam etti.

"Kaçırıldı dede".

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Kestikk!

Bölüm biraz geç geldi ama deydi bence.

Bölüm nasıldı?

Bölüm hakkında düşüncelerinizz??

Arkadaşlar kuzenlerimizz geldiii!!

En az 20 oy, 20 yorum geldikten sonra yeni bölüm gelecek haberiniz olsunnn!

Diğer bölümde görüşürüz<33