Bir kaç saniye süren gergin bakışmamız Yahya abinin bana seslenmesi ile son buldu. Kafamı ona çevirerek söylediklerini algılamaya çalıştım. Ama aklım hala Yiğit'teydi.
Bize yalan mı söylemişti?
Bana yalan mı söylemişti?
"Zeynep, kız sana diyorum!" Kafamı Resul abiye çevirdim.
Yüzümdeki şaşkın ifadeyi hemen sildim ve gülümsemeye çalıştım.
"Ay kusura bakma ya dalmışım"
Gülümseyerek kafasını salladı ve sohbetine devam etti.
••••••
Eve geldiğimizde ilk işim pijamalarımı giydim ve yatağımda oturur pozisyonda düşünmeye başladım.
Kalbim kırılmıştı. Ben onu düşünüp ona ulaşmaya çalışırken... İllaki bir mantıklı açıklaması vardır diye düşündüm ve yastığıma sarılarak uzanmaya başladım. Yavaş yavaş kapanan gözlerime teşekkür ettim. Çünkü daha fazla düşünüp yorulmak istemiyordum.
Resul Altunkaynak'ın Ağzından
Saat gece 4'e geliyordu. Eve geldiğimizde başlayan yağmur şimdi hızını arttırmıştı. Odanın bir iki saniye süren aydınlanması ile ben bile irkilmiştim. Çakan şimşekten sonra aklıma Zeynep gelmişti.
Korkar mıydı acaba?
Yorganı üstümden attım ve sessiz olmaya çalışarak çaprazımdaki odaya ilerledim.
Zeynep'in odasına.
Kardeşimin.
Bizi kabul etmişti. Bunu sözlü olarak ifade etmese de anlıyordum...
Kapıyı tıkladım. Hiçbir ses gelmeyince yavaşça açtım kapıyı.
Yorgana sarılmış, gözleri kapalı, sessizce birşeyler mırıldandıyordu. Yatağının kenarına oturdum. O an fark ettim. Rüyasında konuşuyordu.
Bu duruma küçük bir tebessüm ettim. Çünkü şuan çok tatlıydı gözümde. Odanın aniden aydınlanması ile Zeynep de yerinde sıçramıştı.
"Şşşş. Tamam sorun yok güzelim ben burdayım tamam mı?"
Kollarımı minik bedenine sardım hemen. Hafif titriyordu. Saçlarını okşamaya başladım. Dakikalar sonra titremesi durmuştu. Vücudunun gerginliği gitmişti. Kafasını hafifçe kaldırdı ve,
"Teşekkür ederim abi."dedi. Bir cümle. Üç kelime. On yedi harf.
' teşekkür ederim abi' bu cümle beynimin içinde çalkalanıyordu.
Abi demişti. Beni kabul etmişti di mi?
Tekrar yüzüne çevirdim bakışlarımı. Gözlerini kısmış hafif bir tebessüm ile bana bakıyordu.
" Teşekkür ederim güzelim. Teşekkür ederim."
Ertesi gün
Zeynep'in Anlatımıyla
Sabah Resul abimin bitmez öpücükleri ile uyandım. Uyumak için ne kadar yalvarsam da artık okula gitmem gerekiyordu.
Resul bebeğimi odadan attıktan sonra hızlıca hazırlandım. Siyah beyaz bir kombin yaptım. Saçımı da hafifçe şekillendirdim ve hazırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çantamı da aldım ve hoplaya zıplaya merdivenlerden inmeye başladım.
Geceyi hatırlayınca dudaklarımı iyice iki yana çekildi. Sonunda tam bir aile olmaya başlamıştık.
Yemek odasına doğru ilerlerken Resul abi ile karşılaştım. Yüzümdeki kocaman gülümsemesi ile bana bakıyordu.
"Günaydın birtanemm" yumuşak bir şekilde yanağını öptü ve geri çekildi.
