Recep abimin kas şovuna verdiğim tepki ile hepimiz gülmeye başladık. Aga ben ciddiyim yanlız. Her iki kolu da ayrı dünya anasını satayım (!).
"Sizde çok güzelsiniz hanımefendi"
"ayyy ben bu çocuğu yerim ama(!)" İçimden vermem gereken tepkiyi dışarıdan verince, utançtan gözlerim kocaman açılmıştı.
Aslında utanacak bir şey yoktu ama, utanmıştım işte.
Kahkahaları kulaklarıma dolarken bende gülmeye başladım kasmaya gerek yoktu.
Gülmekten ağrıyan karnımı elimle ovuştururken yerden kalktım ve mutfaktan su almaya gittim.
Çok susamıştım. Yaklaşık 1-1.5 saattir bahçede antrenman yapıyorduk. Ve ben yorgunluktan 2 litre suyu bitirmiştim.
Su içerken gözlerim mutfakta dolanıyordu. Duvardaki saati görünce resmen suyu püskürttüm.
"Ayy çok geç kaldım!!"
Koşa koşa odama çıkıp kombin yapmaya başladım.
Azra, Arda, Ben ve Betül bugün buluşacaktık. Dedemler geldiğinde Betül ile takılırken arkadaş grubumdan bahsetmiştim. Ne tesadüf Betül onları, onlar da Betül'ü tanıyordu.
Bizde hep beraber buluşma kararı aldık. Ve sanırım geç kalmıştım. Hızlıca yaptığım kombini giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
T
elefonumu, cüzdanımı da çantama alıp aşağı indim. Merdivenlerden hoplaya zıplaya indim.
Salonda yorgunluktan kendini bırakmış üç koca adam ile karşılaştım. Çok tatlı görünüyorlardı. Yorgun yorgun bakıyorlar filan.
Recep abim Sherry'yi kucağına almış onunla yatıyordu birde.( Şu kediler kadar sevilsem yeter yxkdjfenjf )
Yahya abim yastığa sarılmış yatıyordu. Resul abim de telefonuna bakıyordu. Beni görünce kafasını kaldırıp bana baktı. Kocaman gülümsedi. Ay böyle daha dadlı oluyor amaaa.
Bu haline dayanamadım yanlarına gelip kocaman sarıldım. O da kollarını sıkıca sardı bana. Bir an gaza geldim. Geri çekilip yanağını öptüm ve hemen tekrar sarıldım.
Bu cesaret nereden geliyor diye sormayın arkadaşlar. Bende bilmiyorum.
Resul abim böyle birşey beklemiyor olacaktı ki bedeni gerildi. Hissediyordum. Bir korktum aq. Beni birden kaldırıp duvara fırlatmaz umarım heyecandan.
"Güzelimmm. O kadar tatlısın ki. Gitme bence biz böyle kalalım. Evet evet."
Bu dediğine kıkırdadım.
"Aşk olsun Zeynoş beni aldatıyor musun beni beni, Recebini!!"
Recep abimin dediğine hepimiz gülmeye başladık.
"Hayır tabii kii" diye söylenip Recep abime de kocaman sarıldım. Bu sefer o geri çekilip yanağını gösterdi. Onu da öpmemi istiyordu. Ay bur utandım ayoll.
Küçük bir öpücük bırakıp geri çekildim bende. O da beni kollarının arasına aldı.
Resul abim başta mutlu mutlu bize bakıyordu, daha sonra kıskandı herhalde bir den yüzü değişti.
"Eeee tamam Recep bırak artık. Hem sen hani geç kalmıştın küçük cadı?? Hadi kalk gidiyoruz" diye beni Recep abiden ayırmıştı birden. Başta şaşırsam da çok komikti bu hali.
Gülmemeliyim!
Gülmemeliyim!!
"Gülme! Abimin ben senin kıskanacağım tabii. " Dedi sınırlı gibi olmaya çalışarak.
"Kardeşinden de kıskanmazsın be" dedim gülerek. O da güldü.
🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌
Sessiz geçen araba yolculuğunun ardından Betüllerle bulusacagimiz kafenin önüne gelmiştik.
Ben çantamı filan alıp arabadan inmeye hazırlanıyordum.
"Zeynep, abicim. Bak tabii ki karşı cins arkadaşların da olacak, hatta ilerde sevgilin bile olacak. Yani seni kısıtlayamayız. Ama nasıl desem bilemedim."
Elimi abimin elinin üstüne koydum. Onu anlıyordum. Kıskanıyordu, bana zarar gelmesinden korkuyordu, korkuyorlardı. Fakat yiğitten sonra bende iyice bunun farkındaydım. Arkadaş seçimimi buna göre yapıyordum. Ve Arda gayet iyi biriydi.
"Abi seni anlıyorum. Bana zarar gelir diye korkuyorsun, korkuyorsunuz. Ama gerçekten Arda çok iyi biri. Onun hakkında bilmediğiniz çok şey var. Ve duyunca bana da ona da hak vereceksiniz buna eminim. Uzun zamandır birbirimizi tanıyoruz. O benim ailem, abim, arkadaşım herşeyim. O da beni böyle görüyor. Bunu onunla da konuştuk. Yani anlayacağınız bir sorun yok. Ama.." diyip bir nefeslendim. Abim gülümseyerek bana bakıyordu.
"Ama teşekkür ederim. Beni önemsediğiniz, değer verdiğiniz için. Bu gerçekten çok güzel bir his." İki dakika da sulu göz olduk işte iyi mi(!).
"Gel buraya gel" diyip beni kollarının arasına aldı.
Kafasını boynuma görmüştü. Bir eliyle saçımı okşuyor, bir eliyle sırtımı okşuyordu. O kadar huzurluyum ki şuan.
Tabii bu durum çok uzun sürmedi. Bu mükemmel anı bozan telefonumun sesiydi.
Ben telefonumu açmak için geri çekildim. O an fark ettim abimin de gözü dolmuştu.
Birbirimize gülümsedik.
"Yeter bu kadar duygusallık. Kaç sayıma geldim bana yaptığın şeye bak. Biraz daha öyle bakarsan ağlayacağım"diyip gülmeye başladı Resul abim. Bende güldüm bu haline.
Tam gelen aramayı açacaktım ki kapandı.
"Neyse sonra ararım. Ben kaçıyorum o zaman. Görüşürüz!!"
"Görüşürüz güzelim!" Ben kafeye girdim. O sırada abim de gitti. Bizimkileri ararken bir masada birşey dikkatimi çekti.
