*Arf arf*
Mabilis akong bumangon ng wala sa oras ng marinig ang malakas na pagtahol ni Toffie sa gilid ng kama. "Ahh!" inda ko sa malakas na pagkirot at pagpintig ng aking ulo sa aking biglaang pagupo.
Hinawi ko ang aking magulong buhok, bago inabot ang aking samalin sa side table ng aking kama. "Aray, aray, aray!" walang tigil kong sambit dahil parang pinipiga ang ulo ko sa sobrang sakit nito.
"Monnie." I look deeply into his eyes, and I badly know who owns those blue-green eyes. "You're here," I gently whisper, am I dreaming?
"Yes," if this is a dream, then this is my chance! "I'm bac—--," I cut him off and hit him using my head. What the fuck, bakit ang sakit eh panaginip lang naman ito! Gago ba siya!
"You're back!!! Gago ka ba!! Ang kapal ng mukha mong magpakita sa akin!!!" I shouted out loud.
"Ah!" natawa ako ng makita ang dugong tumutulo mula sa kanyang ilong. Sakit ba!!!
"Cameron, ito yung gago nang ghost sa akin non!!! Tangina nito, ang sakit kaya non, paalisin mo ito baka ipalapa ko ito kay Toffie!!!" sigaw ko at dinuro-duro ito sa harap ni Cameron.
Papasok na sana ako sa condo ko ng mapansin ko ang paper bag na galing kay Tita A, ito lagi ang paper bag na ginagamit ni Tita pag binibigyan ako ng lasagna! I'm sure, lasagna ito! "Akin na yan!!! Che!!!" I shouted at his face, and opened the door of my unit.
"Tangina ka, Gago!" ang gandang panaginip nit—--
Sa kabila ng sakit ng aking ulo, narinig ko ang sarili kong boses sa loob nito at ang mga salitang sinabi ko kagabi kay—--.
I gasp and instantly cover my mouth, at parang nanlamig ang buong katawan ko dahil sa naalala ko ang mga pinaggagawa ko kagabi. Hindi!
Hindi siya panaginip!!!
"Naivy!!!" sigaw ko sa aking sarili at pinagsasabunot ang aking buhok, I was rolling in my bed when Toffie joined in and rolled over on the floor with his playful smile.
Natigilan ako at pabagsak na dumapa sa aking kama, "Anong ginawa mo Naivy?" tanong ko sa tanga kong sarili. I clearly remember every single detail last night.
"Agh, tanga-tanga!" I whisper, habang ginagawa ko iyon, panay ang pagtahol ni Toffie at pagikot niya sa tabi ng aking kama. He even pulled the comforter just to make me look at him.
I glance at him, "Toffie, ang tanga tanga ko." tumigil si Toffie sa paggalaw ng kanyang buntot at bigla siyang umupo dahil sa sinabi ko. He looks so clueless with what I've said.
"Hay!" malakas kong pagbuntong hininga at madiin na sinubsob ang aking mukha sa aking unan. I can't believe how careless you are Naivy. You've changed! You've always been so careful, why now!!! Bakit ngayon ka pa nagkaroon ng time maging tanga!!!
"Bakit ngayon pa Naivy? Bakit ngayon pa—---," hindi ko natapos ang aking sasabihin ng tumunog ang aking phone. Walang gana ko itong inabot sa gilid ng aking kama.
Tumatawag si Mama, sinagot ko ito, "Ma? Why are you calling me this early po?" tanong ko. "Anong early? It's already 11:13 am anak? Kakagising mo lang ba?" I instantly sit and look at the time because of that. Nanlaki ang aking mga mata ng makitang 11:13 na nga ng tanghali. This is not you Naivy, you never wake up this late. Mabilis akong tumayo mula sa kama at tumakbo sa bathroom habang dala-dala ang aking cellphone.
"So, what is this about Ma?" tanong ko. "What do you mean? Diba may lunch schedule tayo ngayong araw? Did you forget? Kakatext ko lang nito sayo kagabi?" para akong sinampal ng sampung beses ng maalala ko ang text na iyon.
