1 week passed by, and still, this ring is still in my hands. Hindi ko na nakita si Dyky after that day, and he didn't even go online after that day.
Well, ano ba ang inaasahan ko sa kanya d'yan naman siya magaling, ang maglaho na parang bula.
"Hay," isang malalim na pagbuntong hininga ang aking pinakawalan bago ko inilagay ang singsing sa loob ng aking bag, bago ko nilapitan ang mga aso at pinasuot sa kanila ang kanya-kanya nilang leash.
Ngayon araw ko 'rin kukunin si Simon kila Mom and Dad since nanghingi sila ng extension na magstay ito sa kanila dahil nadalayed ang flight nila dahil sa masamang pahanon ngayon.
Pero buti na lang ay sabi sa weather forecast ngayong araw ay hindi uulan at sisilip si haring araw kaya naisipan kong maglakad kasama ang mga babies ko ngayong umaga.
Since today is Sunday and It's my day, I'm going to spend it with my babies. Cameron is not here kaya sure akong ako at ang mag babies ko lang ang makakasama kong maglakad ngayon.
He was asking to go home to Cebu last night, dahil may family bonding sila ngayong linggo. Solo flight tuloy kami ngayon ng mga babies. I wear my white Adidas sport jackets on top of my Calvin Klein sportswear. Nag Sombrero ako at itinali ng maayos ang sintas ng aking sapatos bago dinala sa labas ang aking mga babies.
"Let's go, Toffie, Doofy and Bingbong, let's walk!!!" they all wag their tails and excited na lumabas ng pinto. Lumabas kami ng condominium building at nagpunta sa malapit na park kung saan pwede kaming mag jogging at maglakad.
The three of them seem to be enjoying their time together while walking and I just walk together with them. Days like this is all I need to have a piece of min—--
"Surprise!!!" I almost jumped when I saw Cameron in front of me together with Broccoli on his side. He's wearing a rabbit pull costume for God's sake.
"Cameron? Akala ko ba?" I uttered. Nakakahiya pinagtitinginan kami ng lahat ng tao.
"It was canceled," he cheerfully said and wink at me. Inakbayan ako nito at nagsimula kaming maglakad kasama ang mga aso.
Everyone was looking at us, even those oldies who's seating at the bench. They were all staring at us. "Cameron, talagang ito pa ang pinili mong suotin ngayong araw?" tanong ko at pasimpleng ngumiti sa mga nakakasalubong naming tao.
"Why not, I look cute on its kaya," he said and smile at me, tinanggal ko ang pagkakakbay niya sa akin at agad natigilan ng may tatlong teenager ang lumapit sa amin.
"Ahm? Yes, may I help you?" I ask, but instead of answering me they are staring at the weird guy beside me, "Y-yes?" tanong ni Cameron sa kanila ng mapansin sa kanya nakatuon ang atensyon ng mga ito.
"You're so handsome po, You're the vet Doctor po diba? You're famous on facebook po here," ipinakita nito ang picture ni Cameron sa screen ng phone nito. Isa itong kuha habang naglilinis siya ng sugat ng isang aso sa clinic.
Katabi niya ako sa picture pero ang pinagkaiba ay pinutol ang ulo ko at siya lang talaga ang gustong makita. I stood up straight and simply rolled my eyes on him. Cameron smiles at me and says, "Wow, I didn't know that, so what can I help you girls?"
"Can we take a picture with you po?" the girls ask, "Sure."
Kinuha ko si Broccoli mula kay Cameron at umurong papalayo para magkaroon sila ng space magpapicture sa kanya, pero I stop when one of the girls look at me holding her phone.
"Can you take a picture of us po?" she asked. "Ah, sure, give that." kinuha ko ang phone nito at kinuhanan sila ng picture. "Smile," I uttered.
"Ok, tap—--," they cut me and said, "Isa pa po," ani ng isa sa kanila at pinalupot ang braso sa bewang ni Cameron. Kunot noo akong tumango at pinagpatuloy ang picture. Hindi iyon natapos doon dahil parang photoshoot ang hanap ng mga dalagang ito.
