"I can adjust to your lifestyle." sambit niya, natigilan ako dahil sa kanyang sinabi at hindi agad nakapagsalita. "Ahh, kung ganun pala, sige pasok na ako," ani ko at binuksan ang ang pinto ng sasakyan.
"Wait," I stop and glance at him, I lift my brows up waiting for him to continue what he was going to say. "Later, I'll fetch you up, and let's find a lot for your shelter, I know a place where we can look for a lot." bigla gumanda ang mood ko dahil sa aking narinig.
"Sure, 6:00 pm," I said. He smiled and nodded at me. Tuluyan akong bumaba ng sasakyan at patakbong pumasok sa clinic, hindi ko maiwasang mapangiti pagkasara ko ng pinto.
Sinilip ko ito at pinanood ang sasakyan hanggang sa tuluyan siyang umalis, I think it's not bad living with him. I bite the bottom of my lip as my excitement for the shelter runs all over my body.
"Naivs," Cameron suddenly showed up beside me, "Ay! Shelter!!!" gulat kong sambit at kunot noo siyang hinarap, I even tap his arms and said, "You startled me!" I uttered.
"Sino yung naghatid sayo? At saan ka lumipat?" dirediretso nitong tanong, pinakrus ang braso at tiningnan ako ng tuwid. "Ahm, d'yan lang sa tabi-tabi at yung naghatid sa akin, driver ni dad iyon," pagpapalusot ko, bago nilapitan ang rabbit na nasa counter, dahan-dahan ko itong inilabas sa cage.
"Hmmm, you smell suspicious," Cameron said and took a sniff on my neck, "Sira ulo!" tinulak ko siya papalayo at natatawang tiningnan, mahirap na mahuli ng isang ito.
Pumasok siya sa loob ng counter at sinuot ang dog hat niya na may tenga na parang pang great dane dog. "Bahala ka d'yan, gagamutin ko muna to sa loob at mamaya picturan mo magpapaskil tayo ng picture niya sa labas baka makita ng may ari." hindi ito nagsalita at tila tinitigan langa ko ng mabuti na parang hinahanapan ako nito ng butas para umamin sa kanya.
I just shake my head, smile at him and walk inside my office. As soon as I close my door, para akong tinanggalan ng tinik, ang hirap iwasan ang isang Dela Ferrer pagdating sa sekreto.
Pumunta ako sa table ko at doon ibinababa ang munting kuneho, "Pagaling na ang sugat mo, I'm sure sooner or later makakahophop hop ka na din," I whisper at him and kiss its head, I let her rest inside my office, sa mismong table ko habang inaayos ko ang papers about sa shelter na balak kong ipatayo.
I contact some of the people I know that could help me find a better place for a shelter and while doing that pumasok si Cameron sa loob ng opisina ko at kinuhanan ng litrato ang rabbit.
"What are you doing?" tanong niya matapos kuhanan ng litrato ang rabbit, umupo siya sa table ko habang tinitingnan ang ginagawa ko. "Why are you looking for a lot?" tanong nito.
Nakangiti ko siyang tiningnan bago magsalita, "The shelter for dogs is going to happen!!!" excited kong sambit, nanlaki ang mata nito at agad napatayo. "Seryoso ka ba?!" hindi makapaniwala nitong ani.
Tumayo din ako, I cupped his face and said, "Oo! Totoo magkakaroon na tayo ng shelter for dogs!!! Nakahanap ako ng magiging sponsor natin for the place and things na kakailanganin sa shelter," sumasabog ang puso ko sa say knowing that magiging totoo lahat ng sinasabi ko, thank to Dyky he will make our dreams happen.
And bring homes for the poor dogs outside. "Yes!!!" sigaw ni Cameron ng magsink in ang mga sinabi ko sa isip niya, dahil sa sobrang tuwa, agad niya akong niyakap ng sobrang higpit at binuhat. "I'm so happy for the dogs!" he genuinely said.
We both dream about this ever since we're in college, "Ako din," bulong ko at hinayaan siyang buhatin ako habang magkayakap kami.
I even shed tears because I'm super excited for the dogs to have their new home, ganun din si Cameron, hinarap ko siya at natawa ng makitang naluluha ito sa saya. "Cry baby," I tease him and finch both sides of his cheeks.
