"Are you avoiding me, Monnie?" Seryoso at madilim ang mga mata ako nitong tinanong habang hawak ang aking kamay habang ang isa naman ay nakahadantay sa pinto sa aking likuran.
"H-huh? A-anong sinasabi mo?" Pasimple akong tumawa upang maitago ang pangamba at kaba na aking nararamdaman sa puntong ito. Bakit sobrang lapit niya? I could smell the fresh mint scent of his breath.
It's making me melt, and ramdam ko ang panginginig, at panglalambot ng aking mga tuhod sa mga oras na ito, buti na lang ay nakasandal ako sa pinto kung hindi kanina pa ako bumagsak dito.
Why did he follow me here! He's making it really hard for me! "Are you avoiding me?" he repeated his question, nagkunwari akong ngayon lang ito naintindihan kahit na malinaw na malinaw ito sa aking pandinig kanina pa.
Anong sasabihin ko? Tanong ko sa aking sarili, pakiramdam ko nagkakagulo na ang mga braincells ko sa loob ng aking utak makahanap lang ng tamang sagot sa tanong niya.
Pati na 'rin ang gate na daluyan ng dugo sa aking puso parang nagsasara dahil sa sobrang bilis ng tibok nito at hindi na nagcicirculate ang mga dugo sa loob dito dahil sa presensya ni Dyky sa aking harapan.
Ano ba ang nangyayari sayo Naivy, umayos ka. "Hindi ah, busy lang talaga ako sa trabaho, sa clinic, sobrang dami kaya namin inaayos ngayon lalo na after nang nangyari medyo nagkaroon kami ng aberya sa mga papers at..." shit! Naubusan pa ako ng sasabihin.
"At... Basta sobrang busy lang talaga hehe," sambit ko.
"I'm always passing by your clinic after work, and it's always in an early close sign, is that what you called super busy? Where would you work if the clinic closed that early?" kunot noo at tila nanghihinala ang tingin na kanyang ibinabato sa akin.
Shit! Paano ba ito? "Hindi, maaga kaming nagsasara dahil nga marami kaming inaayos na papers,"
"Papers about what?" he seriously asked, leaning closer against me. Halos idikit ko na ang buong katawan ko sa pinto na nasa aking likuran para lang hindi malapit sa kanya.
"About sa ano... Ahm... sa a-ano... d-doon sa ano..." shit, why am I stuttering right now! Pati labi ko nanginginig na sa kaba at sa pressure.
"Sa ano?" tanong niya at tila tumaas ang gilid ng kanyang labi habang tinititigan ako sa aking mga mata.
I avoided his gaze, and tried to think of a reason, pero wala blanko ang isipan ko at tila nagresign na ang brain cells ko kakahanap ng maisasagot sa kanya.
"Sa..." wala na talaga, he smirked and seriously stared at me then asked, "Is this about the kiss?" I instantly pursed my lips because of what he said, and pakiramdam ko umakyat lahat ng dugo sa aking ulo, at tila sumabog na ito ng ganun kabilis.
"Hindi ah!" I pushed him away from me and anxiously fix my shirt in front of him, Hindi ko man siya matignan ng diretso sa kanyang mga mata dahil sa gulo ng aking nararamdaman.
"Really? Because of this is about the kiss, I'am open if you want to talk about i—---" I cut him off but putting my hands on his face, "No, wala tayong dapat pag usapan, busy lang talaga ako lately and diba hindi naman kasama sa kontrata na dapat natin pakialaman ng buhay ng isa't-isa, I'm doing my way of living here and you do yours, walang pakialamanan, busy talaga ako," dire-diretso kong sambit.
I heard him chuckle, that's why I glanced at him and said, "Bakit ka tumatawa?" tanong ko sa kanya.
He was chuckling, then looked at me, suddenly his expression became serious and he said, "You're not very good at lying, Monnie," he whispered into my ears, sending me those goosebumps around my buddy.
