The Unhidden Truth ✓

THIRTY ONE

Casilyn

Parang hindi ako makahinga sa pwesto ko ngayon Josh is still holding me and I stayed still not wanting let go his hand. Nadama ko din ang paghigpit ng kanyang pagkakahawak sakin.

"Casilyn"

After four years nadinig ko ulit ang boses na iyan. Ang boses na dati ay ayaw saakin

Umiwas ako ng tingin ayokong tumingin sa mga mata nya hindi dahil sa takot ako, kundi sa galit na aking nararamdaman ngayon dahil bumabalik sa utak ko lahat ng mga salitang binitawan nya saakin dati.

"Maybe I should left para makapag usap kayo"

"No!" I said harshly

At humigpit ulit ang kamay ni Josh sakin, I know gusto nya nang umalis ngayon but no! Hindi ko haharapin ang lalaking ito ng mag isa, huwag ngayon napaka wrong timing!

Bat kapa ba kasi nagpakita sakin ulit ngayon Mike?!

"It's been four years" Mike said eyes on me and I look away

"Yeah it's been four years" Lamig kong sagot

"How have you've been?" Haha tinaboy nya ako noon tapos ngayon tatanungin nya kung kamusta na ako? Nakakatawa naman isipin ng salitang iyon para sakin.

Hindi nya tinatanggal ang tingin nya sakin na tila ay may mensaheng binibigay ang kanyang mga mata na hindi ko masabi kung ano iyon. Unless naman kung manghuhula ako.

"C-Can we talk?" I felt a shake in my hand wala na akong nagawa pa kundi ang tumango kay Josh atsaka sya umalis may binulong pa syang nakakatawang bagay pero pinipilit ko ang sarili kong hindi matawa.

Nakalimutan ko pa ang jacket ko sa loob kaya nilalamig na ako dito hindi ko lang pinapahalata,he walked closer as I backed away a little

"I- How are you?"

"Good" I said eyes not meeting his that I'm pretty sure they're on me right now.

"Casi, I know hindi maganda ang pakikitungo ko sa iyo before and I'm here to say that I'm really sorry" I remained silent wala akong masabi like my mind is so empty right now ngayong kaharap ko na sya. Dati lang ay sinasabi ko lagi sa sarili ko na sasampalin ko sya o sisigawan pag nangyari na ito pero ngayon hindi. Ni hindi nga ako makagalaw dito eh mistulan akong yelo na nagdikit dahil sa sobrang tigas.

Atat na atat na akong bumalik sa loob ang tanging gusto ko nalang gawin ay tumakbo papalayo sakanya at hindi na magbabalak pang lumabas. Na magkukulong nalang ako doon hanggang sa mamatay ako.

"What do you want? Bakit ka nandito? At isa pano mo ako nahanap ha?!"

"I wanted to see you at makausap ka,apat na taon kitang hinanap Casi"

Casi

He's calling me again with my nickname

"If you're worried I don't need your concern now that you're done apologizing you can leave" As I turned my back to him nahuli nya ang aking siko kaya sa sobrang pagkailang ko ay muntik na akong matapilok kakaagaw sa siko ko

"Wait just let me talk with you please"

"For what paba ha? Hindi paba sapat sa iyo yung pagtaboy mo saakin noon Mike?" No Casi! You better don't cry wag mo ng hayaan ang sarili mong umiyak dahil lang s lalaking kaharap mo ngayon. Show your new self

"I'm really sorry" He keeps repeating those words hanggang sa naiinip na ako pilit padin akong lumalayo sakanya pero hindi sya bumibitaw sa kakahawak. Fucking asshole!

"Yes I know that I kept pushing you away that time dahil duwag ako nagpadala ako sa mga bagay na nagpapatakot saakin" His eyes are pleading for me to stay pero bago paman nya ulit mahuli siko ko ay kumaripas na ako ng takbo.