The Unhidden Truth ✓

TWENTY

Casilyn

I don't know kung tama pa ba itong mga naging desisyon ko ngayon, but they said kung ano man ang laman ng puso mo yun ang sundin mo wag ang laman ng utak dahil mas malakas ang puso pagdating sa pagpili ng tamang bagay kesa sa utak natin.

Feeling ko mag isa nalang akong lumalaban even I knew there's some people there who cared for me.

Pero wala eh, takot akong ishare yung problems na meron na ako, takot akong majudge, kelan paba kaya mawawala itong bigat na nasaaking dibdib?

But I am not like until I turned twenty
I still remember how excited I am nung birthday ko coz I told to myself na pwede ko ng gawin ang lahat na gusto kong gawin.

Pero ngayon hell no

Umiba bigla awra ng aking buhay, I can't really say the detail coz ayokong ma depress. Naiinis ako pag iniisip ko ang sitwasyon ngayon ambilis ng mga pangyayari.

I closed my journal inipit ang ballpen sa loob nito bago tumayo at pinagpag ang sarili dahil sa mga damong dumikit sa dress na aking suot, this is my favorite dress. Very comfortable kasi sa katawan ko at ang lambot ng tela.

Dumiretso na ako sa loob sa kadahilanan ng pagkauhaw kaya before I could pass to the kitchen when I heard mom talking with someone on phone

Sumilip ako mula sa likod ng pader at kita ko ang iritable nyang mukha

"Ma please hindi nga pwede okay? Tsaka huwag na kayong magbalak na tumawag pa magpapadala nalang ako ng pera okay? Sige bye" She hang up and her eyes caught mine

"Casi"

"How long have you've been talking with them huh?" Hindi ako makapaniwalang kinakausap nya yung mga taong matagal ko ng gustong makita

Si lolo at lola, simula nung ipinanganak ako hindi ko pa sila nakita kaya sabik na sabik na talaga ako kung sakali man

"Why? Why you're hiding this from me? Does dad know about this?"

Dahan dahan syang tumango kasabay ng paghiwalay ng kanyang tingin saakin

"I can't believe this"

"Casi give me a minute to explain" I glared at the woman

"Do you think sapat ang isang minuto para iexplain saakin lahat ito, I thought pinalayas ka nila"

"They did, they did" Lumapit sya at hinawakan ang mga kamay ko, seeing something in her eyes that she wants me to let her explain everything what I've just heard

"I was twenty five years old nung mabuntis ako ng daddy mo, nang malaman nila ang tungkol doon ay nagalit sila"

"Why? I mean you're already at the right age" Lumapit kaming dalawa sa couch sabay na umupo mas maganda ito ngayon para maisabi nya na saakin at lahat at malaman na ang dapat malaman

"We got married without them knowing" Ang daming bagay ang tumatakbo sa utak ko ngayon

"What about my daddy's parents? Sina mamita?"

"Hindi rin nila alam. Mag kaaway ang mga pamilya namin, nagsimula itong lahat sa lupang pinag aagawan nila noon,nung una kampi ako kina mama at papa until me and your dad met. Nawalan na ako ng pake sa pakikipag talo para sa lupa. Tutol sila sa relasyon naming dalawa kaya minsan nagkikita kami ng patago until a year passed we decided to get married"

So this is the behind of the story why mamita doesn't like Olivia.

"And then nung nalaman nilang buntis ka, what happened next?"

"Pinatira ako ng daddy mo dito, your dad's parents moved when I came here that day, hindi sila kumibo saakin nun but you know I can't blame them, anak ako ng kaaway nila na naging asawa ng kaisa isa nilang anak"