Untology [Stories]

21. Sister's Love

-

Naandoon na naman siya sa sulok at nagmumukmok. Kailan ba siya matatauhan?

Napatingin ako sa tray na puno ng pang-almusal niya. Naisipan kong dalhan siya ng makakain dahil kagabi pa niya ayaw kumain.

"Quentin, kumain ka na," aniko sabay lapag ng tray sa may table niya. "Masama ang nagpapagutom."

Napatingin siya sa akin at napangiti. "Still my beautiful Ira." Hindi ko alam kung matutuwa ako o ano sa sinabi niya pero hindi ko na lang siya pinansin.

Kinuha ko ang kutsara at umupo sa kaniyang harapan. Nagsimula akong kumuha ng lugaw na hindi ko alam kung nananawa na ba ang mga pasyente rito sa hospital dahil ito lagi ang pagkain nila.

Isusubo ko na sana sa kaniya ang pagkain ngunit muling nagsalita siya. "Iraquela, thanks for staying."

Unti-unting pumatak ang mga luha ko. Hanggang ngayon, siya pa rin. Hanggang ngayon hindi ko mapalitan ang kapatid ko.

"Iraquela, I love you!" he uttered while looking straight unto my eyes which made my heart bleed more.

Hinawakan ko ang pisnge niya na nagpahinto sa kaniya. "I am not Iraquela, Quentin. I'm Gorya. Kailan ba siya mawawala sa isipan mo at mapapalitan ng ako na siyang asawa mo na? Kailan mo ba ako papapasukin sa puso mo?"

"Iraquela's dead, Quentin. She don't love you so she let me marry you and she ran on your wedding day."

Iraquela's my sister. Dating sila ni Quentin pero nang araw ng kasal niya, umamin siya sa akin na hindi niya mahal si Quentin kaya pinagpanggap niya ako na siya sa wedding day nila.

Quentin noticed that and he knew that I am not my sister. He ran away after the wedding after he realized that he was toyed. He wants my sister back but he saw her lying on the street, covered with blood and not breathing anymore.

He got depressed, and became mentally illed because of my sister's death. Quentin can't accept the fact that Iraquela's dead.

He sighed. "I still love you, Iraquela." Napatikhim ako. Kailan ba niya matatanggap na ako ito at matagal nang wala si Iraquela.

"Gorya." Pero napatigil ako nang tawagin niya ako sa aking pangalan. Nagugulumihan akong tiningnan ang mga mata niya at nakita kong nakatingin ito sa kawalan, sa likod ko na lagpas ang tingin niya sa akin. Biglang umihip ang hangin na siyang nagpatayo ng aking mga balahibo.

"I know that you're Gorya, at ang kinakausap ko ay si Iraquela na laging nasa likod mo." Tuloy-tuloy niyang sabi na nagpakaba at nagpakilabot sa akin. Napalunok ako at unti-unting pinoproseso sa isipan ko ang sinabi niya.

Nasa likuran ko si Iraquela? Pero wala naman akong nakikita.

Lumingon ako sa kaniya at napatayo na. "Quentin, stop joking around!" Pero bakit nga ba ako maniniwala kay Quentin? He's mentally illed!

He just smiled which frightened me even more. But what scared me the most was when a cold wind blew around me and someone whispered.

"Gorya..."

That is Iraquela's voice. I shook my head, can't believe of what is happening. I was so scared and shocked. So she is really in the hospital and she is always behind me!

Anong nagawa ko at lagi siyang nasa likuran ko? Kailan niya ba ako tatantanan? Akala ko ipinaubaya na niya sa akin si Quentin?

"Be happy, Gorya. Naandito lang ako para bantayan ka. I'm still your sister even at next life. Take care of Quentin."

And wind blew once again. I immediately hugged Quentin and cried in his arms. My ate loves me more than herself but because she loves me, she died. And now, she's taking care of me even she's already dead.

-ysaqueens
03022022