Geçmişin İzleri 2//CHANMİN

2.📜

3.Kişi Anlatımı:

Küçük çocuk yan odasından gelen sesler ile uyanmıştı. Uykusu çok hafifti,en ufak bir sese bile kalkabilirdi. Buna yan odasından gelen sandalye sesleri de dahildi.

Her gece aynı sesler gelirdi. Küçük çocuk bunu merak ediyordu. Yan odasında kalan arkadaşı ondan 1 yaş büyüktü sadece. Onu ara sıra yemekhanede veya oyun alanında oynarken görürdü. Pek dışarı çıkan birisi değildi gözlemlediği kadarıyla.

Küçük çocuk artık sabredemiyordu,yan odasında neler olduğunu merak ediyordu. Ranzasının merdivenlerinden indi dikkatli olmaya çalışarak. Ranzasının altında yatan arkadaşının uyanmasını istemiyordu.

Odasının kapısını sessizce açmaya çalıştı. Yetimhanenin ıssız ve karanlık koridorunda yürümeye başladı. Pencereden gelen sokak lambaları aydınlatıyordu koridoru yalnızca.

Küçük çocuk,onun kapısının önüne geldiğinde kapısının aralık olmasına sevinmişti. Önce kapının aralık olan kısmından izledi onu.

Pencerenin önüne sandalye koymuştu,onun üzerine de birkaç kitap ve yastık. Küçük çocuk ona hayran kalmıştı,nasıl düşmeyebilir diye içinden düşünmüştü.

Sonunda karar verip yavaşça ileri doğru itmeye başladı kapıyı. Kapının sesini duyan çocuk,görevlilerin geldiğini düşünüp hemen yatağına gidecekken karşısında ona çekingen bir şekilde gülümseyen küçük çocuk ile durmuştu.

"Ne yapıyorsun burada?" Küçük çocuk,kendinden büyük olan arkadaşının sorduğu soru ile ona biraz daha yaklaşmıştı. O da ona soru ile karşılık vermişti.

"Asıl sen ne yapıyorsun?" Büyük olan da ona yaklaştı ve ellerini belinin iki yanına koyup dikleşti.

"Ben görevdeyim." Küçük olan onu çok havalı bulmuştu. Aynı izlediğim çizgi filmlerdeki gibi dedi küçük olan içinden. O da bir dedektif olup görevlere gitmek istiyordu.

"Ne görevi!?" Heyecanlı bir şekilde sormuştu küçük olan.

"Yıldız sayma görevi."

"Bende istiyorum,bende,bende."

"Ama bu çok zor bir görev. Yapabilecek misin?" Küçük olan hemen kafasını salladı olumlu anlamda.

"Ama sen küçüksün."

"Hayır ben büyüğüm. Ben 6 yaşındayım."

"Bende 7 yaşındayım. Bir kere 7,6 dan büyüktür."

"Seninde boyun kısa. Ben senden uzunum." Büyük olan kollarını göğsünde birleştirip küsmüş gibi yaptı.

"Hiçte bile. Hem senin adın ne? Görevimizi yapabilmek için birbirimizi tanımamız lazım." Küçük olan elini uzattı.

"Benim adım Jeongin. Senin adın ne dedektif ?" Büyük olan uzatılan eli tuttu.

"Benim adımda Chan. Hadi yıldızlar kaybolacaklar,hemen saymamız lazım."

"Tamam. Hadi sayalım."

Jeongin'de,Chan'ın yardımı ile kendine bir sandalye çekip saymaya başladı. Jeongin başından beri merak ettiği soruyu sordu.

"Yıldızları kötü adamları yakalayabilmek için mi sayıyoruz?"

"Hayır. Annemin gelmesi için sayıyoruz."