Sneeuw

Hoofdstuk 16 - Thuis

Bram heeft zijn warme winterjas aan Liselotte gegeven, aangezien de hare als bewijsmateriaal in beslag is genomen. Het vriest, maar de felle winterzon maakt de koude temperatuur draaglijk. Een flinke laag sneeuw bedekt nog steeds de meeste blootsgestelde oppervlakken, maar inmiddels is er zichtbaar moeite gedaan de hoofdwegen weer begaanbaar te maken.

Liselotte loopt voorzichtig door de sneeuw. Bram heeft een arm om haar heengeslagen om haar opgezwollen been te ontlasten. Haar kuitspier is stijf, waardoor ze met haar been trekt. Aan de pijn bij het lopen is Liselotte inmiddels gewend.

Fenna loopt vast vooruit met de autosleutels. Voor deze keer zal ze een man achter het stuur dulden.

"Moeten we niet langs het ziekenhuis voor je been?" vraagt Bram aan Liselotte.

"Nee, hoor. Als ik een fractuur in mijn fibula heb, zal het in de schacht zitten, en de behandeling daarvoor bestaat uit een drukverband. Dat kan ik zelf ook wel."

"Ik snap wat een fractuur is, maar verder heb ik het niet helemaal kunnen volgen."

"Fibula is het kuitbeen, de schacht het middenstuk ervan. Dus niet het deel bij de enkel of de knie. Het midden."

"Ja, ik weet wat het midden is. Oké. Als je zeker weet dat je het niet even na wilt laten kijken... een drukverband is wel te regelen."

Bram helpt Liselotte op de achterbank van de auto, waar ze haar been op de zitting kan leggen. Fenna zit al voorin en Bram neemt plaats achter het stuur. Eerst rijdt hij naar Liselottes huis. Samen met Fenna pakt Liselotte een tas met warme kleren in en verkleedt ze zich.

Bram wacht geduldig op de bank in de woonkamer. Wanneer zijn vrouwelijke collega's weer verschijnen, heeft hij de spullen voor het aanleggen van een drukverband verzameld. Liselotte gaat op de bank zitten en Bram stroopt voorzichtig haar broekspijp omhoog.

Er gaat een rilling van medeleven door Bram heen wanneer hij de donkere bloeduitstorting op Liselottes kuit bekijkt.

"Ik snap niet hoe je hierop kunt lopen."

"Met pijnstillers gaat het wel," zegt Liselotte.

Bram legt Liselottes voet in zijn schoot en rolt eerst een rol watten over haar onderbeen uit. Vervolgens draait hij het drukverband over de watten en hoopt dat het genoeg steun zal bieden om met minder pijn te kunnen lopen. Terwijl hij bezig is, maakt Fenna haar collega's deelgenoot van haar plan. 

"Ik weet dat jullie minstens net zo toe zijn aan een paar uurtjes slaap als ik, maar er is iets wat me niet lekker zit aan de zaak."

Bram houdt zijn hart vast. Wat heeft Fenna nu weer in haar hoofd gehaald? Het is bijna jammer dat ze tot nu toe altijd gelijk heeft gehad, anders had hij nog een rede kunnen afsteken over het belang van vrije tijd. Bram voorspelt dat ontspanning er voorlopig niet in zit. "Oké, brandt los."

Fenna is blij dat haar collega's haar in ieder geval aan willen horen, na alle ellende die ze al achter de kiezen hebben.

"Er klopt iets niet aan het verhaal van Veenhuis. Zelfs als hij daadwerkelijk alles heeft verteld wat hij weet, klopt het nog niet."

"Is dit hetzelfde zesde zintuig waardoor Bram wist dat we in de schuur moesten kijken gister?" wil Liselotte weten, "Of heb je echte aanwijzingen?"

Fenna glimlacht. Ze weet dat het moeilijk is voor een hyperrationeel persoon als Liselotte om onderbuikgevoelens serieus te nemen. Zelfs van een ervaren rechercheur. "Ik zal je wat argumenten geven, als dat helpt."

"Graag."

"Nummer één: Logge is degene die Veenhuis heeft verteld dat Sofia een bedreiging vormde voor zijn project en carrière. Hij is ook degene die Veenhuis heeft verteld dat Sofia niet geinteresseerd was in zwijggeld. Kortom, Veenhuis heeft Sofia nooit zelf gesproken. Hij geloofde gewoon wat Logge hem vertelde."