Sneeuw

Hoofdstuk 23 - Ontwikkeling

De volgende ochtend is het druilerig weer. Grijze wolken hangen boven de stad en laten slechts de sombere tinten van het zonlicht op Praag vallen. Een constante regen daalt neer op de straten en laat de dakpannen glanzen. Af en toe blaast de wind de druppels extra hard tegen de ramen. Het is een ochtend waarop je het liefst met een warm drankje en een goed boek onder de dekens blijft liggen. Maar niet voor Bram.

Bram is onderweg. Hij heeft een bos narcissen in zijn hand - die zagen er zo vrolijk uit - en zijn humeur is zonnig genoeg om de regen te kunnen negeren. Hij is op weg naar Liselotte, om het goed te maken en om zijn laatste dagen in Praag met haar door te brengen. Hij zal niet meer beginnen over de situatie in Nederland en niet meer vragen of ze naar huis komt. Het enige wat hij wil, is tijd doorbrengen met zijn beste vriendin.

Die nacht heeft Bram amper kunnen slapen. Met zijn handen onder zijn hoofd gevouwen, staarde hij uren naar het plafond. Geluiden van de straat bereikten via het raam zijn hotelkamer. Liselottes woorden bleven door zijn hoofd spoken. Verdomme, ze had gelijk.

Sterker nog, Bram kon het moment aanwijzen waarop hun team een grens over gegaan was. Carla had nooit met het plan in moeten stemmen. Ze hadden Judas de huurmoordenaar telefonisch naar het café kunnen lokken, maar daar hadden ze hem meteen moeten oppakken. Het was niet nodig om Fenna en Liselotte een gesprek aan te laten knopen. Het zou de zaak tegen de huurmoordenaar sterker maken, ja, maar ook zonder zijn verklaring zouden ze hem achter de tralies hebben gekregen.

Natuurlijk stond Carla onder hoge spanning, en ze waren allemaal nogal in de war en overdonderd door alles wat er was gebeurd. Het was niet Carla's schuld dat Liselotte bijna gewurgd was, maar het gebeurde wel onder haar verantwoordelijkheid. Voor Bram was het een pijnlijke conclusie, maar hij was het Liselotte verschuldigd om kritisch naar de zaak te kijken. Zoals altijd, had Liselotte gelijk, en Bram kon dat best toegeven.

De bloemen zijn natgeregend, maar niet minder mooi. Bram staat voor Liselottes voordeur en klopt aan. Wanneer ze niet open doet, klopt hij iets harder. Misschien hoort ze hem niet. Tot Brams verbazing zwaait de deur een stukje open. Zodra hij een voet over de drempel zet, maakt een beklemmend gevoel zich van hem meester.

"Lies?"

Het is doodstil. Bram loopt verder naar binnen. Hij controleert de kleine kamers. Alles is leeg. Liselottes jas hangt aan het haakje naast de deur en de schoenen die ze de vorige dag aanhad, staan er ook nog. Zijn hart begint met meer urgentie te kloppen.

Bram legt de narcissen op de keukentafel en gaat terug naar de slaapkamer met het lage plafond. De vorige avond zat hij op het opgemaakte bed en had ze voor hem gestaan, bij het dakraam waar de regen tegenaan sloeg. Nu zijn de dekens weggeslagen. Bram legt zijn hand op de lakens. Een zweem van Liselottes lichaamswarmte is nog voelbaar. Ze is nog niet zo lang geleden uit bed gestapt.

Bram probeert zijn hoofd koel te houden en rationeel te blijven, maar zijn hersens schotelen hem de herinneringen aan Liselottes mishandelde lichaam voor. Hij zal de bewijsfoto's die hij van haar genomen heeft nooit kunnen vergeten. Brams mond is droog en zijn vingers maken vuisten en strekken dan weer in een nerveuze beweging. De gedachte dat Liselotte nog een keer iets overkomen is, maakt hem misselijk.

Ze is weg, verdwenen. Wat is er in godsnaam gebeurd nadat hij de deur de vorige avond achter zich dichttrok? Waar moet hij beginnen? Meneer Dvorák. Als er iets aan de hand was, zal Liselotte het hem verteld hebben.

Bram gaat naar buiten en blijft even midden op straat staan. Er valt hem niks vreemds op. Net wanneer hij naar meneer Dvoráks appartement wil lopen, zwaait de voordeur open. Een in het wit gehulde figuur vliegt naar buiten, recht op Bram af. Automatisch doet hij een stap naar achter. Pas als ze bijna bij hem is, ziet hij door de regen dat het Liselotte is. Haar blanke huid en witte nachtjapon steken fel af tegen de donkere stenen muur van het gebouw.