Sneeuw

Hoofdstuk 18 - Chantage

Wanneer Fenna en Evert Karel Logge zien zitten, vinden ze het moeilijk zich een voorstelling te maken van deze man op ski's.

De VVD-wethouder heeft een flink maatje meer, om het zacht uit te drukken, en zijn rode hoofd verraadt een te hoge bloeddruk. Als Veenhuis een konijn is, heeft deze man inderdaad meer weg van een varken.

Van zijn gezichtsuitdrukking valt af te leiden dat hij boos is. Natuurlijk, want hij is zojuist weggerukt van zijn skivakantie met zijn nieuwe vriendin. Op veel medeleven van de rechercheurs kan Logge echter niet rekenen.

Fenna en Evert lopen naar binnen. De insectachtige, kleine oogjes boren zich meteen in de hunne. Het massieve lichaam van de wethouder zit schuin in de stoel en de arm die op tafel ligt eindigt in korte, dikke vingers. Een wit randje om zijn ringvinger geeft de plaats aan waar eens een trouwring gezeten heeft.

Fenna en Evert nemen plaats tegenover de wethouder.

"Goedemiddag, meneer Logge." Evert stelt Fenna en zichzelf voor. "Fijn dat u zo snel kon komen," zegt Evert zonder een spier te vertrekken.

Logges gezicht loopt nog roder aan, maar de man kan zijn woede onder controle houden.

"U weet waarom u hier zit. Laten we er niet omheen draaien."

"Ik zeg niks zonder mijn advocaat." Wanneer hij praat, praat Logges nek mee. Op de plek waar zijn kin had moeten zitten, is nog een klein bultje te zien. Eronder hangt een grote huidkwab die in de boord van zijn overhemd verdwijnt en meedoet met alle bewegingen.

"Prima. U hoeft ook nog even niets te zeggen. Ik zal u eerst uitleggen wat we allemaal al weten. Als u iets toe te voegen heeft, horen we het wel."

Evert beschrijft hoe ze het gewurgde lichaam van Sofia van Wouden, Logges vaste escortdame, in een oude rioolput hebben gevonden. Dat ze weten dat Logge en Veenhuis fraude hebben gepleegd en dat Sofia met haar verklaring en de bewijzen naar buiten wilde treden. Evert benadrukt dat het uiteindelijk Logge was die de opdracht voor de moord heeft gegeven, wat hem net zo strafbaar maakt als degene die de moord heeft uitgevoerd.

"Ik kan u alleen zeggen dat Bob Veenhuis' verhaal niet klopt. Ik was namelijk thuis bij mijn vrouw en kinderen." Logges stem klinkt zwaar en kalm. Hij spreekt keurig en duidelijk.

"Aha, u heeft een alibi. Dat zullen wij controleren. Wilt u in de tussentijd een kopje koffie?" Evert biedt de man met genoegen een kop koffie aan. Het is algemeen bekend dat de automaat op de gang zulke beroerde koffie produceert dat zelfs de junks er niks van moeten hebben.

Logge zegt niks, maar kijkt Evert hooghartig aan met zijn insectenoogjes. Evert staat op en Fenna volgt zijn voorbeeld.

"Ik kom wel een kopje brengen. Misschien dat uw advocaat ook gearriveerd is tegen de tijd dat wij uw alibi gecheckt hebben."

Aan de andere kant van de eenrichtingsspiegel doen Bram en Carla hun koptelefoons af. Carla had niet verwacht dat Logge zou praten, hij is ten slotte een politicus en zal pogen zich in te dekken.

"Laat mij zijn vrouw maar bellen," stelt Carla voor als haar rechercheurs zich bij haar en Bram voegen. "Ik heb haar eerder gesproken. Gaan jullie maar even koffie drinken."

De rechercheurs stemmen in met het plan en begeven zich braaf naar de rechercheruimte. Voorlopig zullen ze Carla's orders exact opvolgen. Hun chef was niet blij toen haar rechercheurs kwamen opbiechten dat ze op onderzoek uit waren geweest zonder haar in te lichten. Omdat ook Carla de zaak zo snel mogelijk opgelost wil zien, zijn er deze keer geen consequenties. Althans, niet onmiddellijk.

"We hebben het er later nog wel over," had Carla onheilspellend gesproken, waardoor haar team wist dat ze er niet zomaar mee weg zouden komen.

Vervolgens had Bram zijn keel geschraapt. "Fenna en Evert willen ook nog wat vertellen." Bram was bloedserieus geweest in de auto: niks meer achterhouden voor hun chef.