[Unicode]
Jaehyun [POV:]
သီချင်းနားထောင်ချင်တယ်ဆိုလို့ သူ့ကိုနားကြပ်တပ်ပေးလိုက်တယ်။
နားထဲကိုလွင့်ပြယ်လာတဲ့ သီချင်းစာသားကလည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ရင်ထဲကစကားတွေနဲ့ထပ်တူကျနေခဲ့တယ်။
Oh, my heart hurts so good~~~~
I love you, babe-
so bad, so bad~~~
Oh, oh my heart hurts so good~~~
I love you, babe-
so bad, so bad~~~
သူသိလေမလားဆိုပြီး သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။
ခဏကြာတော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကို ခေါင်းလေးစောင်းလာပြီး လှည့်ကြည့်တယ်။
ကျွန်တော်ဒီတစ်ခါတော့ ခေါင်းမလွှဲခဲ့ပါ။
သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေကနေတစ်ဆင့် သူပြောလာမယ့်စကားလုံးတွေကိုလိုက်ရှာနေမိတယ်။
မင်းမျက်ဝန်းထဲကစကားလုံးတွေရဲ့အဖြေကို ကိုယ်သေချာမသိပေမယ့်
ကိုယ်မင်းကိုဖွင့်ပြောလာခဲ့ရင်တော့ မင်းကိုယ့်ကို လက်ခံပေးမယ်မလားဟင်။
"ဂျေဟွန်း ရောက်ပြီဆင်းရအောင်"
"အင်း"
ခါတိုင်းလိုပဲ ဆိုင်ထဲဝင်ပြီး ထိုင်နေကြနေရာမှာပဲထိုင်လိုက်ကြတယ်။
"ဂျေဟွန်းဘာစားချင်လဲ သွားမှာပေးမယ်လေ"
"ဟင့်အင်း ကျွန်တော်ဒီနေ့ဘာမှမစားတော့ဘူး"
"တကယ်တော့ ကျွန်တော်လည်းဒီနေ့ဘာမှမစားချင်ဘူး ဟီး"
"ထယ်ယုံး"
"ဟင်"
"ကျွန်တော် မနက်ဖြန်ကစပြီးဒီကိုလာလို့မရတော့ဘူး"
သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ဝမ်းနည်းရိပ်လေး ဖြတ်ပြေးသွားတာကိုကျွန်တော်တွေ့လိုက်ရတယ်။
"တကယ်လာလို့မရတော့ဘူးပေါ့"
"အင်း ဒီအတောအတွင်း ကျွန်တော်တကယ်ပျော်ခဲ့ရပါတယ်"
"အဲ့တာနဲ့ပဲ ကျေနပ်တယ်ပေါ့"
"ကျွန်တော်လည်းဘာမှမတတ်နိုင်ဘူးလေ"
"ကျွန်တော် maths တွေနားမလည်ရင်ဘယ်သူကရှင်းပြပေးမှာလဲ"
"ဒိုယောင်းလေ ဒိုယောင်းရှိတာပဲ ကျွန်တော့်ကိုမလိုအပ်လောက်ပါဘူး"
YOU ARE READING
White NIGHT { Jaeyong } Ongoing
Fanfiction(Unicode) "မင်းငါ့ကိုချစ်လို့မရဘူးလေ jae ရဲ့" "ဘာလို့လဲ yongရဲ့?" "မင်းလဲသိတာပဲ မင်းနဲ့ငါက..." (Zawgyi) "မင္းငါ့ကိုခ်စ္လို့မရဘူးေလ Jae ရဲ့" "ဘာလို႔လဲ yongရဲ့?" "မင္းလဲသိတာပဲ မင္းနဲ့ငါက..." ခက်ခက်ထွန်း/KAtt.
