[Unicode]
စာမေးပွဲပထမနေ့.....
စာမေးပွဲခန်းအပြင်တွင်.......
"မင်းကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်မှာပါ"
"အင်း မင်းရောပဲ ကောင်းကောင်းဖြေခဲ့"
"ထယ်ယုံး အခန်းထဲဝင်ရအောင်"
ဒိုယောင်းရဲ့စကားတစ်ခွန်း။
"အင်း"
"ဝင်တော့လေ ကိုယ်လဲဝင်တော့မယ် ဖြေပြီးမှတွေ့မယ်"
"အင်း"
အခန်းမတူတော့ မင်းကိုဖြေနေတဲ့အချိန်အတွင်းမတွေ့နိုင်ဘူး။
နှစ်ဝက်စာမေးပွဲဆိုပေမယ့် ဒီအမှတ်က final exam အပေါ်အများကြီးသက်ရောက်မှုရှိတယ်။
မင်းကောင်းကောင်းဖြေနိုင်ပါစေ ထယ်ယုံး။
ကိုယ်ဆုတောင်းပေးနေတယ်။
.
.
.
"ကဲ အချိန်ပြည့်ပြီ ရေးနေတဲ့လက်စတွေရပ်လိုက်တော့ အတန်းခေါင်းဆောင်ကအဖြေလွှာတွေလိုက်ကောက်လိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"
ဂျော်နီက အဖြေလွှာတွေအားလုံးကောက်ပေးပြီး ဆရာ့ကိုပေးလိုက်တယ်။
ဆရာက အဖြေလွှာတွေကိုရေပြီးတော့...
"အင်း အားလုံးသွားလို့ရပြီ"
အခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တော့ သူလည်းဘေးအခန်းကနေထွက်လာတယ်။
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြုံးပြရင်း...
"ဖြေနိုင်လား"
တူညီတဲ့မေးခွန်းတစ်ခုတည်းကို နှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူမေးလိုက်မိတယ်။
ဒါကိုစိတ်ချင်းဆက်တယ်လို့ခေါ်မလား။
"အင်း ဖြေနိုင်တယ် မင်းရော"
"ကိုယ်လည်းဖြေနိုင်တယ်"
"ထမင်းသွားစားကြမလား"
"အင်း ကောင်းသားပဲဂျော်နီ ငါတို့ငါးယောက်လုံးမဆုံဖြစ်တာကြာပြီမလား"
ဟုတ်တယ်။
သူငယ်ချင်းငါးယောက်လုံးမဆုံဖြစ်တာကကြာနေပြီလေ။
ထမင်းဗန်းကိုယ်ဆီနဲ့ စားပွဲတစ်ခုမှာငါးယောက်လုံးအတူတူထိုင်ကြတယ်။
ကျွန်တော့်ဘေးမှာဒိုယောင်း။
မျက်စိရှေ့မှာတော့ ကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့သူရှိနေလေရဲ့။
ဂျော်နီကဂျေဟွန်းဘေးမှာထိုင်တယ်။
Tenကတော့ကျွန်တော့်ဘေးမှာဂျော်နီနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ပေါ့။
YOU ARE READING
White NIGHT { Jaeyong } Ongoing
Fanfic(Unicode) "မင်းငါ့ကိုချစ်လို့မရဘူးလေ jae ရဲ့" "ဘာလို့လဲ yongရဲ့?" "မင်းလဲသိတာပဲ မင်းနဲ့ငါက..." (Zawgyi) "မင္းငါ့ကိုခ်စ္လို့မရဘူးေလ Jae ရဲ့" "ဘာလို႔လဲ yongရဲ့?" "မင္းလဲသိတာပဲ မင္းနဲ့ငါက..." ခက်ခက်ထွန်း/KAtt.
