(Unicode)
ညနေ ရုံးဆင်းသော် လှမောင်က ကားနဲ့လာကြိုလေသည်
"အကိုလေး ဟိုအိမ်တစ်ခါတည်းဝင်မှာလားဗျ"
"မဝင်တော့ဘူး အိမ်ဘဲတန်းပြန်လိုက်တော့ အိမ်မှာ
ခနနားပြီးတော့ကြမှ ကျွန်တော့ဟာကျွန်တော်သွားလိုက်တော့မယ်"
"ဟုတ်အကိုလေး"
စိုင်းမဟာမောင်တို့ကားလေး စျေးကိုကျော်လာဆို
"ကိုလှမောင် ကားခနရပ်ပေးပါ"
"အကိုလေး ဘာဖြစ်လို့လည်း"
"ကျွန်တော် တစ်ခုဝယ်စရာရှိလို့ ကျွန်တော့ဟာကျွန်တော်ဘဲသွားဝယ်လိုက်မယ်"
ထိုသို့ပြောပြီး ကားပေါ်ကဆင်းပြီး လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းကိုကူးသွားလေသည်။
သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ လက်ထဲမှာ အထုပ်တစ်ခုကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာသည်။
"ကိုလှမောင် သွားလို့ရပြီ"
"ဟုတ် အကိုလေး"
အိမ်ပြန်ရောက်ဆို ခြံထဲမှာ လမ်းလျောက်ရင်း ပုတီးစိပ် နေတဲ့ဘွားဘွားကိုတွေ့ရသည်။
"မြေး ပြန်ရောက်ပြီလား"
"ဟုတ် ဘွားဘွား"
"အေး အေး သွားနားတော့လေ မြေး"
စိုင်းမဟာမောင်လည်း ဘွားဘွားကိုနှုက်ဆက်ပြီး အိမ်ထဲကိုဝင်လာခဲ့သည် ညနေပြန်ရောက်ရင် တန်းပြီး ရေချိုးနေကြဆိုပေမဲ့ အခုတော့ ရေမချိုးခင် ရှာစရာတစ်ခုရှိသေးသည်။
စိုင်းမဟာမောင် အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာဆို ညစာအတွက်ပြင်ဆင်ပေးနေတဲ့ ဒေါ်မူကိုတွေ့လိုက်သည် ဒေါ်မူက စိုင်းမဟာမောင် ငယ်စဥ်ကတည်းက ဒီအိမ်မှာ အလုပ်လုပ်သူဖြစ်သည်။
"ဒေါ်မူ အရင်တုန်းက ကျွန်တော့ ပစ္စည်းတွေထားတဲ့ အခန်းသော့လေး ကျွန့်တော့ကိုပေးပါဦး ရှာစရာလေးရှိလို့"
STAI LEGGENDO
ဟောဗျာ...မောင့်လွန်းငယ် {Complete}
Storie d'amoreစိုင်းမဟာမောင် "မောင့်လွန်းငယ်" လွန်းဝသာန်"ဘာမောင့်လွန်းငယ်လည်းဗျ" စိုင်းမဟာမောင်"ဟောဗျာ...မောင့်ရဲ့လွန်းငယ်မလို့ မောင့်လွန်းငယ်ခေါ်တာပေါ့ဗျ"
