Δεν ήρθε.
Όσο κι αν περίμενα, όσο κι αν ήπια κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε σαν πικρή γουλιά στο στόμα μου εκείνος δεν ήρθε.
Δεν ήρθε κι ας υποσχέθηκε ότι θα έρθει.
Δεν φάνηκε κι ας κράτησα ζωντανή τη μορφή του στο μυαλό μου κάθε στιγμή, για να φανεί μια ώρα νωρίτερα.
Και πέρασαν οι μέρες σαν αιώνες.
Και ήρθε η ώρα να φύγω πάλι.
Και εκεί που πήγα να μαζέψω τη μισή μου καρδιά από αυτή τη πόλη πριν φύγω, άφησα και την υπόλοιπη μισή.
Γεια σας!!! Έχω συλλέξει όλο το χάος μου και σας βάζω μέσα του να παίξουμε μαζί με τα πετραδάκια από τα συντρίμμια. Το παραπάνω είναι πολύ φρέσκο ακόμα, πονάει. Ελπίζω να σας αρέσει. Εμένα καθόλου 💜
YOU ARE READING
Η Έννοια Του Χρόνου.
PoetryΑυτή είναι η "ποιητική μου συλλογή". Το επόμενό μου βήμα θα είναι να βγάλω τα εισαγωγικά από τη παραπάνω φράση. Η ποίηση υπάρχει μέσα σε όλους μας, είμαι σίγουρη για αυτό. Θέλω πάρα πολύ μέσα από το δικό μου μυαλό να βρείτε τις δικές σας εικόνες, τι...
