"Pistteyken bedeninin yarısı senin diğer yarısı da onun haline geliyor. Bir bütün olarak kayacaksın, bir yabancıyla. Sana herkesten daha yakın olacak, sınırlarının içine alacaksın onu. İyi düşün."
Derin, yeni taşındığı şehirde uzun süre sonra geçmi...
☆Selamlar☆ Vize haftama giriyorum, o yüzden fırsatım varken bölümü yayınlayayım dedim. Hikayenin gidişatı hakkında neler düşündüğünüzü yorumlara yazın ^^ Biomdan hikayenin Spotify Listesine ulaşabilirsiniz.
Keyifli okumalar!
Nisan 7, 2022.
HAZ
🦪
Her zaman en iyisi olmadım. Olamadım. Bale yaptığım zamanlardan kalan en belirgin anım da buydu, her zaman en iyisi olmadığımı fark etmemin başlangıcı o zamanlardı.
Grup çalışmalarında beni hep en arkaya iteleyen arkadaşlarım yüzünden eğitmenlerime kendimi tam olarak gösteremezdim ve bu beni öfkelendirirdi, öfkelendikçe de hatalar yapardım. İlk gösterimizde çok basit bir konuma konulmuştum, hak etmediğim bir konumdu. Ben o sahneden, oradan daha fazlasıydım. Biliyordum.
Herkesten daha fazlaydım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ön taraflarda kendimi gösteremeyeceğim bir vücuda sahiptim. Sıkıca toplanan topuzum yuvarlak ve tombul yüzümü açığa çıkarıyordu, diğerleri gibi yüzüm duru ve asil görünmüyordu. Halbuki çocuktum, hep kaşlarımı çatardım, hatta bu yüzden çok az insan gözlerimin yeşil olduğunu fark edebiliyordu. Huysuzluğuma rağmen ben bu mazeretleri kabul edememiştim, hayır, onlar haksızdı. Ben çok başarılı bir balerindim.
Daha sonra annem beni figür patenine göndermeye başladı. Yavaş yavaş baleyi bıraktırdı, sanırım o da parmak ucunda durup dönmeyi, bileklerimi havaya kaldırıp zarifçe indirmeyi bana yakıştırmıyordu. Ya da aksine pekâlâ bunları yapabileceğime inanıyordu ve bu yüzden eğitilmem için beni Nihal'e göndermişti.
Eğitildim, Nihal yeni bir ben yaratmıştı. Pistte tek başımaydım ve herkesin gözü bende olurdu, önüme geçmeye çalışan henüz bebek saçları bile uzamamış kızlar artık yoktu. Herkes benim gösterimi izlerdi ve itiraf etmeliyim, kazanmaya başladığım yarışmalarla birlikte bunlar damağımda tatlı bir his bırakırdı.
Dünya'da bir yerim varmış gibi hissetmeye başlamıştım. Fakat bir kara balçığın bütün ruhumu kaplayıp yavaş yavaş beni zehirlemeye başladığını öngörememiştim.
Öngörseydim, yine de devam ederdim.
"Devam, Derin, devam. Baştan!"
Koska'nın kulağımda patlayıp beni ürküterek kendime getiren alkışıyla kenarında dikildiğim ve göz alıcı beyazlığına daldığım buza adımımı attım, pistin ortasına kadar kaydım.
Bu son provamdı ve kayda alınacaktı.
Koska'nın müziği açmasıyla kaymaya başladım. İlk önce hızımı almam gerekiyordu, bütün pisti turluyordum, ellerim melodilerin akışıyla birlikte dalgalanıyordu.
