တဏှာစုန်း [Rated_M]

Part_6

နားထဲမှာ အသံတစ်ချို့ကြားတယ်။ မျက်လုံးကို ဖြေးဖြေးချင်းဖွင့်ကြည့်တော့ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ဖုန်းပြောရင်း ဘယ်လျှောက်လိုက်၊ ညာလျှောက်လိုက်လုပ်နေတဲ့ ဖီးလစ်။

ဂျူလီယန် အိပ်ရာပေါ်က ဖြေးဖြေးချင်း ထထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ခန္တာကိုယ်က ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ။

"ဖီးလစ် "

" ဂျူလီ! မင်းနိုးပြီလား? ရရဲ့လား..အဆင်ပြေရဲ့လား "

ဂျူလီယန် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။ သူတို့ရှိနေတာ ဟိုတယ်မှာပဲ။ နောက်ဆုံးမှတ်မိတာ သူရိုးရိုးလှေကားကနေ ဆင်းလာရင်း ပစ်လဲသွားတာ။

နောက်တော့...

" အန်တိုနီယို!?? "

ဂျုလီယန် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ သူထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေတာလား၊ အိမ်မက်လား။ အန်တိုနီယိုနဲ့တွေ့လိုက်သလိုပဲ။

"သူနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်တွေ့တာလဲ ဂျူလီ "

ဖီးလစ်လည်း မြင်လိုက်တာဆိုရင် အိမ်မက်မဟုတ်ဘူးပေါ့။

"မသိဘူး...ဘာဖြစ်ခဲ့တာလဲ "

သူ့ခန္တာကိုယ်ကလည်း ထူးဆန်းနေတယ်။ ရုတ်တရက်ကြီး စွမ်းအင်ခြောက်ခမ်းလို့ သတိလစ်သွားပြီးမှ အခုနိုးလာတော့ လူကောင်းလိုပဲ။ သူအိပ်ပျော်နေတုန်း တက် ဖာ့ခ်ခံလိုက်ရတာလား။ အဲ့လိုမှ မဟုတ်ဘဲ ဘယ်ကစွမ်းအင်ရပြီး နိုးလာနိုင်....နိုင်.....

ဂျူလီယန် နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။

ဒါကရောဘာလဲ? အိမ်မက်လား? သူနဲ့အန်တိုနီယို နမ်းနေတဲ့ပုံရိပ်က ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ?

" ဂျူလီ့ကို နားနေခန်းမှာ မတွေ့လို့ တော်တော်လိုက်ရှာလိုက်ရတယ်..နောက်ဆုံး ကားပါကင်ကိုရောက်တော့မှ အန်တိုနီယိုရဲ့ ကားထဲမှာ မြင်လိုက်ရတာ.. "

" အင်း...အဲ့တော့.. "

" မမှတ်မိဘူးလား "

" ဘာ...ကို? "

ဂျူလီယန့်ခေါင်းထဲ ဖြတ်ခနဲလက်သွားတယ်။ သူမူးလဲတော့ လူတစ်ယောက်ပွေ့သွားတာပဲ။ အဲ့တာက အန်တိုနီယိုဖြစ်ပြီး သူ့ကားထဲကိုရောက်သွားတယ်။