တဏှာစုန်း [Rated_M]

Part_23

"ဟာ့...ညောင်းလာပြီ "

ဂျူလီယန့်ကိုယ်လုံးလေးကို နံရံမှာ ကပ်ပြီး အန်တိုနီယိုက နောက်ကနေဖာ့ခ်နေတာဖြစ်တယ်။ အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီလေးမှာ ကြယ်သီးတွေအကုန်ပြုတ်ထွက်ပြီး ရင်ဟအပွင့်လိုက်ဖြစ်ကာ အန်တိုနီယိုရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ရင်ဘတ်ကို ဆွဲညှစ်လို့ထားသေးတယ်။

နောက်လက်တစ်ဖက်က ခါးကနေ ဆွဲယူပြီး တင်ပါးကို ပင့်ထားစေကာ မတ်တပ်အနေအထားနဲ့ ထိုးသွင်းလို့နေတယ်။ ခံစားလို့ကောင်းနေတာကြောင့် ဂျူလီယန့်တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပျော့ခွေပြီး ကောင်းကောင်းမရပ်နိုင်တော့။

"ကုတင်ပေါ်သွား..အာ့....သွား..ရအောင်"

အန်တိုနီယိုက ဂျူလီယန်ကို ဆွေ့ခနဲပွေ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကားရားလေး လှဲစေတယ်။ ခဏလောက် အပြင်ထုတ်ထားမိတဲ့ အသားချောင်းကြီးက နောက်တစ်ကြိမ် အလုအယက်တိုးဝင်လာပြီး ဆောင့်တော့တယ်။

"အန်...အား...အရမ်း မြန်တယ်...အား... ကောင်း...တယ် "

ကြွက်သားတွေဖုထစ်နေတဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ဆွဲလို့ ဂျူလီယန်က ပိုပိုသာသာလေးညည်းကာ အောက်ကနေ ပြန်ပြန်ကော့ပေးလိုက်တယ်။ ဂျူလီယန်က သုံးကြိမ်လောက်ပြီးသွားပေမယ့်် အန်တိုနီယိုကတော့ ပထမဆုံးတစ်ကြိမ်သာပြီးသေးတယ်။

" မင်း စွမ်းအင် မခမ်းအောင်လို့ ကိုယ်တို့ တစ်နေ့ဘယ်နှကြိမ် လုပ်ဖို့လိုအပ်လဲ ဂျူလီယန် "

အမောဖြေနေရင်းက ဂျူလီယန် ဆတ်ခနဲခေါင်းထောင်ကာ

"ဒီနှစ်ရက်အတွင်း ခင်ဗျား လုပ်တဲ့အကြိမ်ရေနဲ့တင် ကျနော် နောက်နှစ်လလောက် ထိုင်နေလို့ရတယ် သိရဲ့လား! "

အန်တိုနီယိုရဲ့ ခဲပြာရောင်မျက်ဝန်းမှိုင်းမှိုင်းတွေက တစ်ချက် တည်ငြိမ်သွားပြီး အံ့သြရိပ်က ခဏတွင်းပျောက်သွားတယ်။

ဂျူလီယန့်ရဲ့အသားတွင်းလေးက ပြည့်လျှံနေတဲ့သုတ်တွေကို တစ်စက်မကျန်စုပ်ယူလိုက်တာကြောင့် ခဏချင်း ခြောက်ကပ်စီးပိုင်သွားပြန်တယ်။ အခုထိ အထဲကမထုတ်ရသေးတဲ့ အန်တိုန်ီယိုက ဂျူလီယန့်ရဲ့အထဲမှာ ဖြေးဖြေးချင်း တစ်ချက်ချင်း ညှောင့်နေရင်း ထပ်ပြောတယ်။