Bin dokuz yüz yedinin ağustos akşamıydı, Paris sokakları rengarenk ve ışıl ışıldı. Sokaklarda oynayan küçük çocukların, kaldırımda yürüyen insanların kahkahaları etrafa birer top gibi çarpıp durdu. Lakin görünürde hiçbir çocuğun geçmediği, insan evladının girmekten çekindiği sokakta, kasabanın dinsiz adamı Friedrich kafasını binalardan birine yaslamış, gözlerini ta en tepeye, eyfel kulesine dikmişti.
Friedrich'ten çekinen çok insan vardı, onlara göre bu adam inançsız pisliğin teki olmakla kalmıyor, sapık da oluyordu.
Friedrich sapık değildi, olamazdı.
Görünüşüne zıt, içi yumuşak bir yün topağını andıran kalbi bunları duymaktan haz etmiyordu.
Nazikti, Bay Friedrich.
Zavallı adamcağız, koca yünden kalbinin duyguları paramparça.
Gördüğü lüksten gözü dönmüş insanlar zavallı Friedrich'i asla anlamadı.
xx
friedrich bebistir bebis
boyle yatakta uzaniyordum ve aklima friedrich geldi. dedim ki ana nie yazmiyorum?? optum<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
friedrich'in kambur çiçeği
Spiritualinançsız ve dinsiz friedrich'in bir gün kilisenin önünden geçmesiyle başlamıştı her şey. böylece çiçeği de açıvermişti. 260322, rinophelia
