KOZA

IŞIK

1 hafta sonra...
-Hacı İsmail Bakır !
-Hadi evlat sıra bizde
Hocanın verdiği su midemi altüst ettiği için sabahın erken saatlerinde hastaneye gelmiştik,
Odaya girdiğimizde gülmemi tutamıyordum midem ağrı yaptığı için biraz olsun tutmuştum;
Tamam 18 yaşın altında olabilirim ama tüm oda çizgifilm kanalı gibi olamazdı , komik tarafı doktor hiç bu tarz bi insana benzemiyordu .
Doktor bilgisayara bakarak;
-kanında ve bağırsaklarında enfeksiyon gözüküyor delikanlının yediği içtiği bir şey dokunmuş olabilir". diyerek devam etti
Yazılan ilaçları babam eczaneden alırken arkadaşım Damlayla yazışıyordum, okula daha ne kadar gelmeyeceğimi soruyordu en azından biraz gelmeye çalışsam beraber aşarız burda diye düşünüyordu .
Bana hiç kolay gelmiyordu ama denemekte yarar vardı...
2 gün sonra...
Sabahın 6'sında kalkıp hazırlanmıştım hiç okulu bu kadar özleyeceğim aklıma gelmezdi ne kadar zorda olsa en azından deneyecektim .Evde herkes yavaş yavaş kalkıyordu , babam bize bir nevi servisçilik yaptığı için evden herkes aynı anda çıkıp babam bırakıyordu şimdi bu eski düzene dönmenin verdiği sevinçle herkesin keyfi yerindeydi ,
Apar topar çıkarak herkesi bıraktıktan sonra bana sıra gelmişti , Babam arabayı yavaşça okulun önüne yanaştırdıktan sonra arkasına döndü;
-Bugün sen ne kadar mutluysan inan bende okadar mutluyum paşam beraber aşacağız bunu sen merak etme haber et bana olurmu aslanım .
gülümseyerek ve kendimden emin bir şekilde "tamam baba" dedim ve okulun önüne geldim , nasıl hissediceğimi bilmiyordum okadar içim içimi yiyor ve bi yandanda huzursuz ki , kalabalığa karşı bir gerginliğim oluşmuştu ama denemek için gelmiştim buraya ...
Sınıfa girdiğimde Şevvalin beni gördüğünde ki sevinci gözlerinden belliydi koşarak sarılmıştık birbirimize , çok özlemiştim oturduğumuz gibi her şeyi unutup sohbete dalabiliyorduk .
Sınıf yavaş yavaş çoğaldıkça Toprak ,Taha ,Damla gelmişti hepsine tek tek sarılmıştım ,tekrar bir araya gelip mutlu olmak çok iyi gelmişti sanki sorunlarım hiç yaşanmamış gibiydi her şey çok güzeldi.
Tabi bu hafta sınav haftasıydı ne kadar bir şey bilmesemde o an bunu düşünemezdim bütün olumsuzlukları bir kenara bırakmıştım...
2.ci ders sınav olup 3.cü dersteki sınavımıza girmiştik ilk sınavdan sonra kimya sınavı duvara çarptırmıştı gerçekten ne kadar elimden geleni yapmaya çalışsamda bilgim bir okadarda yoktu,
Ellerimin titrediğini farkettiğimde kafamı duvarlara vurasım geldi okadar ümitliydim ki bugün her şeyin güzel geçiceğinden boşluğa düşmüştüm biraz daha zorlarsam belki geçerdi diye ümitlenerek kalemi kağıdı  bırakıp nefes almaya çalıştım bacaklarımın titrediğini ve nefesimn sıkışmasıyla ümidi tamamen kaybetmiştim , arkadaşlarım farketmişti bir şeylerin olduğunu o yüzden hocaya haber vermiştik Babam geliyodu.
Neyden çok korkarsan başına gelirya işte öyle bir şeydi bu durumda herkesin önünde bu halde olmaktan nefret ediyordum.
Babam soğuk kanlılığını korumaya çalışarak dizlerimin dibinde eğilmişti
-naber evlat
-ağlarken gülümseyerek " iyi baba sen nasılsın"
-bende koşturuyorum işleri toparladım yanına geldim ". diyerek gülümsedi , böyle bir durumda ben ağlarken babamda ağlarsa hiç dayanamazdım ki babam kimsenin yanında ağlamazdı zaten böyle bir durumda bile beni güldürüyordu .
Sınıfa Edebiyat hocamız gelmişti her hocamı çok seviyordum ama Edebiyat hocamız bize annemiz gibi davranıyordu bende öyle gördüğüm için çok seviyorum. Endişelenmişti ama destek olmak için elinden geleni yaptı .
Babam- hadi oğlum kalkamayı deniyelim ben tutucam seni hadi oğlum .
Ayaklarım titreyerek babama yaslanmıştım , sınıfın önünde bu halde dışarı çıkarken çok utanıyordum hiç bu kadar kendimi rahatsız hissettiğimi hatırlamıyordum .
Kapıya çıktığımızda Edebiyat hocam kolumu okşayarak:
-Sakın derslerini okulu şuan düşünme biz seni tanıyoruz destek olucaz tamam mı kendini sakın sıkma .
Babama dönerek benim hakkımda  bir kaç bir şey anlatmıştı ,
ben ayakta durmakta zorlanıyordum ama bunları duymak beni çok mutlu etmişti , ordan ayrılıp kendimi araba koltuğuna attığımda bir oh çekmiştim bir günün böyle bitmesi çoğu ümidi bitirmişti ama bir yerden tutunmaya çok ihtiyacım vardı.